ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΖΩΗΣ Η ΓΗ ΣΕ 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σε 500 εκατομμύρια χρόνια, η ζωή θα χαθεί από τον πλανήτη. Σε 515 εκατομμύρια χρόνια, το οξυγόνο θα εξαφανιστεί από την ατμόσφαιρα. Σε 1 δισ. χρόνια η Γη θα νεκρωθεί για πάντα. Ο πλανήτης μας ήταν πάντα αφιλόξενος για τη ζωή, σύμφωνα με μια καινούργια θεωρία. Η ύπαρξη ζωής τον έκανε κατοικήσιμο. Όμως τώρα θα αυτοκαταστραφεί. «Η ζωή είναι η Μήδεια που σκότωσε τα παιδιά της. Αυτοκαταστράφηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα, και θα το κάνει και στο μέλλον. Για τελευταία φορά». Όταν οι δίδυμες διαστημοσυσκευές Viking απέτυχαν να εντοπίσουν ίχνη ζωής στον Άρη, το 1976 και το 1977, δύο επιστήμονες της ΝΑSΑ, οι Τζέιμς Λάβλοκ και Ντάιαν Χίτσκοκ, δεν ένιωσαν την παραμικρή έκπληξη. Καθώς ήταν ειδικοί σε θέματα ατμόσφαιρας, είχαν πραγματοποιήσει μια σειρά από παρατηρήσεις στην ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Αυτά που είχαν δει τους οδήγησαν στο συμπέρασμα πως δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ίχνος ζωής στον Άρη. Οι δύο επιστήμονες συνέκριναν όσες πληροφορίες γνώριζαν για την ατμόσφαιρα του Άρη με τις γνώσεις που είχαν συγκεντρώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή για την ατμόσφαιρα της Γης. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι η ατμόσφαιρα του Άρη ήταν σε κατάσταση χημικής ισορροπίας. Έμοιαζε δηλαδή με έναν βάλτο από διοξείδιο του άνθρακα, εμπλουτισμένο με μια μικρή δόση αζώτου και με πολύ λίγο οξυγόνο, μεθάνιο ή υδρογόνο. Χημική ανισορροπία. Αντιθέτως στη Γη η ατμόσφαιρα παρουσίαζε μια φάση χημικής ανισορροπίας με το διοξείδιο του άνθρακα και το οξυγόνο να βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς ρευστότητας και κινητικότητας. Ο λόγος που συνέβαινε αυτό ήταν η ύπαρξη ζωής. Στη Γη υπήρχε η φωτοσύνθεση που ανταλλάσσει το διοξείδιο του άνθρακα με το οξυγόνο και ο αερόβιος μεταβολισμός που κάνει ακριβώς το αντίθετο. Χωρίς τη ζωή, η ατμόσφαιρα στον πλανήτη μας θα ήταν μία δεξαμενή «μουχλιασμένων» αερίων. Δεν θα υπήρχε το πλούσιο σε ωφέλιμα αέρια μείγμα που πάντα αναπνέαμε. Η ύπαρξη ζωής ανέστησε τη Γη. Η διαπίστωση αυτή σε συνδυασμό με άλλες παρατηρήσεις, οδήγησε τον Λάβλοκ στη διατύπωση μιας ριζοσπαστικής και με μεγάλη απήχηση θεωρίας, αυτή της Γαίας, της μητέρας δηλαδή της ζωής. Η Γαία ήταν η αρχαιοελληνική θεότητα της Γης, όμως τη δεκαετία του 1960 ο Λάβλοκ τη φαντάστηκε ως έναν υπεροργανισμό, όπου η ζωή αλληλεπιδρά με το φυσικό περιβάλλον όχι μόνο για να καταστήσει τη Γη κατοικήσιμη αλλά και για να βελτιώνει συνεχώς τις συνθήκες στον πλανήτη μας στις οποίες ευδοκιμεί η ζωή. Με άλλα λόγια, όλες οι παράμετροι που επηρεάζουν τη δυνατότητα να κατοικηθεί ο πλανήτης, όπως η θερμοκρασία, η χημική σύνθεση των ωκεανών και του φρέσκου νερού, η σύνθεση της ατμόσφαιρας, δεν επηρεάζονται από τη ζωή αλλά ελέγχονται από αυτήν. Σε αμφισβήτηση. Τον τελευταίο καιρό όμως, η περίφημη θεωρία της Γαίας φαίνεται να αμφισβητείται και κάποιοι ειδικοί λένε πως αν έπρεπε να παρομοιάσουμε τη φύση της ζωής στη Γη με κάποια αρχαιοελληνική μητρική μορφή, αυτή που θα ταίριαζε γάντι στην περίπτωσή μας δεν θα ήταν η Γαία, αλλά η Μήδεια. Σύμφωνα με την επιστημονική επιθεώρηση «Νew Scientist», η ζωή που έκανε τον πλανήτη μας κατοικήσιμο κρύβει μέσα της τα σπέρματα της αυτοκαταστροφής της. Σύμφωνα με τον Πίτερ Γουάρντ, καθηγητή Βιολογίας και Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, η Γη είναι στην πραγματικότητα αφιλόξενη για τη ζωή και ίσως γι΄ αυτό φταίει η ζωή, η οποία, με τη διαρκή εξέλιξή της, έχει απρόσμενες επιπτώσεις στο περιβάλλον της. Υποστηρίζει μάλιστα ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη διαθέσιμη τεχνολογία (π.χ. την τροποποίηση μικροβίων για διατροφικούς και ενεργειακούς λόγους) ώστε να διαχειριστούν μόνοι το φυσικό περιβάλλον τους, αλλιώς αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο εξαφάνισης αν η Γη αφεθεί να αυτορρυθμιστεί. Ο Ήλιος θα «κάψει» τη Γη Σύμφωνα με προγνωστικά μοντέλα επιστημόνων, το τέλος της ζωής μπορεί να προκαλέσει και ένας άλλος παράγοντας, ο Ήλιος. Τα τελευταία 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια έχει αυξηθεί η λαμπρότητά του κατά 30%. Καθώς θα γίνεται ολοένα και πιο φωτεινός, θα προκαλέσει σταδιακά μια πρωτόγνωρη παγκόσμια θέρμανση. Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες που θα επικρατήσουν θα προκαλέσουν με τη σειρά τους αποσάθρωση σε πυριτιούχα πετρώματα όπως οι γρανίτες. Αυτή η αποσάθρωση δημιουργεί μια χημική αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα την αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και την αποθήκευσή του αλλού υπό τη μορφή ασβεστόλιθων, δηλαδή ανθρακικού ασβεστίου. Όταν η θερμοκρασία αυξηθεί από τον Ήλιο, το διοξείδιο θα χαθεί πιο γρήγορα από την ατμόσφαιρα και σε περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα δεν θα υπάρχει επαρκής ποσότητα αυτού του αερίου στην ατμόσφαιρα για τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Τα φυτά θα πεθάνουν κλείνοντας έτσι τη βασική πηγή παραγωγής ατμοσφαιρικού οξυγόνου. Το παράδειγμα των φυτών θα ακολουθήσουν τα ζώα. Η απώλεια των φυτών όμως θα οδηγήσει σε αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, μετατρέποντας τη Γη σε θερμοκήπιο. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης θα εξισωθεί με εκείνη του νερού που βράζει σε μια κατσαρόλα. Δεν θα επιβιώσει ούτε το πιο μικρό μικρόβιο. Ο πλανήτης θα γίνει ξανά αζωικός. Η περιπέτεια που άρχισε πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, και αποτελεί προς το παρόν τη μόνη ζωή που ξέρουμε στο Σύμπαν, θα εκλείψει οριστικά σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια. πηγη http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4523743&ct=2