2015/10/28

Ραντεβού με το παρελθόν... οι μαύρες σημαίες..

Εκείνο το πρωινό είδα μικρά παιδιά να βαστούν την γαλανόλευκη,και μαζί μαύρα πανιά..
Είχε φτάσει ο καιρός λοιπόν..
Η τελευταία παρέλαση... Το τελευταίο άκουσμα εμβατηρίων ..
Τα τελευταία παιδικά βήματα που κάνουν τον κύκλο της πλατείας του Έλους και καταλήγουν στο κέντρο μέσα στα χειροκροτήματα των γονιών, των παππούδων , των συχωριανών..
Ο Εθνικός μας ύμνος ακούστηκε μέσα σε απόλυτη σιωπή..
Τελικά για τα πάντα υπάρχει ένα τέλος..
Μετά από αυτές τις στιγμές το Αποστολάκειον Δημοτικό σχολείο του Έλους Λακωνίας έπαψε να ζεί!
Πέρασε στην ιστορία σαν ένα ακόμη από τα τόσα άλλα σχολεία ανά την Ελλάδα..
Ευχαριστούμε που υπήρξες σχολείο μας,δεν θα μπορέσουν να σε πεθάνουν ποτέ από το μυαλό μας..
Καλό ξημέρωμα!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ






2015/10/24

Όταν ο ήχος αγκαλιάζει τις εικόνες

Ελος Λακωνίας 00:44 

Να μαστε πάλι εδώ άλλο ένα βράδυ(προς ξημέρωμα θα έλεγα).. Ο λόγος ύπαρξης αυτής εδώ της ανάρτησης έχει να κάνει με την δημιουργία ενός νέου βίντεο που δημιούργησα πριν απο λίγο..
Έχουν περάσει αρκετές μέρες που τραβήχτηκαν  τα πλάνα, και έτσι είπα απόψε να ασχοληθώ.... και τα πλάνα να γίνουν βίντεο και ως συνήθως μετά μουσικής..
Όπως πάντα να υπενθυμίσω ότι βλέπουμε το βίντεο με τον ήχο ανοιχτό..
Αυτήν την φορά είπα να δώσω ακόμη περισσότερο ζωή στην εικόνα.Και αυτό έγινε με την βοήθεια της Ευαγγελίας.(Ευχαριστώ πολύ Ευαγγελία) ελπίζω να σου αρέσει και το αποτέλεσμα..
Συνδυάσαμε την βόλτα μας με τις λείψεις μας στο αγαπημένο μας σημείο, εδώ στην Νότια Λακωνία λίγο έξω από το χωριό Έλος στην παραλία, στην Κυανή Ακτή και στον ποταμό Ευρώτα(για την ακρίβεια εκεί που τελειώνει)..
Η περιοχή μας είναι απίστευτης ομορφιάς και θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι..( και να μην την καταστρέφουμε με τα σκουπίδια μας) Δεν το γράφω τυχαία αυτό,θα καταλάβετε σε επόμενη ανάρτηση..
Καλό μας βράδυ με υγεία και αισιοδοξία και πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ για τα πάντα γύρω μας..

2015/10/15

Η ''τιποτένια'' μαγική πολυθρόνα


Καλησπέρα σας..
Απόψε πατώ τα πλήκτρα αποτυπώνοντας γράμματα και φτιάχνοντας λέξεις για να σας μεταφέρω μια στιγμή της ημέρας που πέρασε..
Η καλύτερα μια φωτογραφία θα φροντίσει για αυτό..
Μια πολυθρόνα.. το σκουπίδι .. το ξέβρασμα της θάλασσας που μισοθάφτηκε στην άμμο.
Αυτή η τιποτένια αυτή η πεταμένη πολυθρόνα προσφέρει κάτι μαγικό..
Ενώ ο ήλιος σχεδόν είχε χαθεί την είδα εκεί κάνοντας τον συνηθισμένο περίπατο μου στο κυμοθάλασσο.
Με προκάλεσε..με περίμενε για να μου δείξει..
Κάθισα πάνω στην ξεφτισμένη απ την αλμύρα αγκαλιά της και απλά κοίταξα μέσα, βαθιά στην απέραντη θάλασσα..
Ο ουρανός, τα χρώματα... Δεν υπήρχαν σκέψεις , μονάχα μια απέραντη ευτυχία για κάτι μαγικό,για κάτι που δεν εξηγείτε με λόγια..
Και αυτό είναι η ζωή, και είναι ωραία!!!!

Όμως θα σας αφήσω για απόψε και θα το κάνω με στοίχους από την μουσική που ακούω αυτήν την στιγμή.. Όπως τραγουδά ο Γιάννης Χαρούλης λοιπόν:

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ

στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο.

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Καλό μας Ξημέρωμα

AddThis

| More
Subscribe

...

Related Posts with Thumbnails

.....