Μια μέρα του χειμώνα στον ''παράδεισο''

Τα καλοκαίρια με κάνουν να αναζητώ εικόνες κάποιου χειμώνα μου. Φυσικά και το αντίθετο.Στους χειμώνες αναπολώ μια μέρα καλοκαιριού.. Βιάζομαι να περνούν οι εποχές, κακό αυτό σκέφτομαι .. παίρνουν και τα χρόνια παρέα τους..

21 του Γενάρη κάποιου χειμώνα..

Εκείνη την μέρα επιστρέφοντας από Κόρινθο και περνώντας το Αρτεμίσιο,έκανα δεξιά το τιμόνι μετά τα διόδια . 2 χιλιόμετρα μετά σταμάτησα ακριβώς μπροστά σε αυτήν την εικόνα. Κάθισα κάτω ακουμπώντας την πλάτη μου στο αυτοκίνητο με παρέα ένα καφεδάκι που άχνιζε έντονα στην κρύα ατμόσφαιρα, και ..... για μια ακόμη φορά κατέληξα στο ότι δεν ζητάω κάτι άλλο απ την ζωή,μόνο τέτοιες στιγμές. Τίποτα άλλο

Αλύπα. Ένας ''μικρός θησαυρός'' της Μάνης

Η Αλύπα είναι ένας μικρός οικισμός στην Ανατολική Μάνη όπου για να βρεθούμε εκεί υπάρχουν 2 διαδρομές. Η πρώτη διαδρομή περνώντας από το σκουτάρι και τον υπέροχο Κότρωνα.
Και η δεύτερη περνώντας την Αρεόπολη και ακολουθώντας λίγο παρακάτω την πινακίδα στα αριστερά.
Έτσι θα περάσουμε τους επίσης πολύ όμορφους οικισμούς
Πυρρίχος,Λουκάδικα, Φλομοχώρι και κάποιους άλλους,θα δούμε και από ψηλά τον Κότρωνα και παρακάτω φτάνουμε στον προορισμό μας,την Αλύπα.
Η μικρή παραλία στον κολπίσκο είναι καταπληκτική. Τα νερά καθαρά και στρωμένη με μεγάλα βότσαλα κατάλευκα.
Στο σημείο υπάρχει ταβέρνα που λειτουργεί τους

καλοκαιρινούς μήνες,και κάποια ενοικιαζόμενα.
Το καλοκαίρι βέβαια (Ιούλιο - Αύγουστο) όπως καταλαβαίνετε υπάρχει πολύς κόσμος,και γεμίζει ασφυκτικά.
Ο δρόμος για την παραλία είναι στενός και γενικότερα εγώ θα πρότεινα να επισκεφτείτε την περιοχή στο τέλος της άνοιξης,και αρχές καλοκαιριού.. Φυσικά μια βόλτα τον χειμώνα εκεί έχει άλλη ομορφιά και γενικότερα όλη η περιοχή...
Η επίσκεψή μου εκεί ήταν αρχές Δεκεμβρίου,όπως και οι φωτογραφίες.
Επίσης μπορείτε να πάτε και λίγο παρακάτω σε άλλη μια μικρή παραλία τις Λαλλούδες( που από ότι μου είπαν η ονομασία βγήκε από τα στρογγυλά κατάλευκα βότσαλα στρογγυλεμενα από τα κύματα στο πέρασμα των χρόνων..
Τέλος να επισημάνω ότι απαγορεύεται να μαζέψετε βότσαλα για διακοσμητικούς λόγους,υπάρχουν και πινακίδες που το αναφέρουν.

Μονή Ευαγγελίστριας Γέρακα (Υπέροχος προορισμός με θέα το απέραντο γαλάζιο)

Ένα μοναστήρι σε καταπληκτικό σημείο,μακριά από τα πολλά μάτια.Θα πρέπει να ακολουθήσεις τον δρόμο που οδηγεί μονάχα εκεί,για να δεις την ομορφιά.
Ταξιδεύοντας προς την Μονεμβάσια και λίγα χιλιόμετρα πριν, θα πρέπει να ακολουθήσετε τον δρόμο αριστερά προς Γέρακα.
Σε μια πολύ όμορφη διαδρομή δίπλα στην θάλασσα κάποια στιγμή θα δείτε στα δεξιά σας την λιμνοθάλασσα του Γέρακα(Ιέρακα) όπου είναι και το λιμάνι.Εσείς θα προχωρήσετε ευθεία θα περάσετε το χωριό Γέρακα και τον Άγιο Ιωάννη και θα έχετε το νου σας μέχρι να δείτε την ταμπέλα που λέει προς Ιερά μονή Ευαγγελιστρίας. Θα αφήσετε τον κεντρικό δρόμο, και πλέον για αρκετά χιλιόμετρα θα κινείστε σε έναν τσιμεντένιο στενό δρόμο ανάμεσα σε πολύ πράσινο και βράχια.
Να φροντίσετε να πάτε πρωινές ώρες η μετά τις 5 και πριν πέσει ο ήλιος.Θα πρέπει να χτυπήσετε το κουδουνάκι της πύλης για να έρθει μια απ τις μοναχές και να σας ανοίξει.
Θα εντυπωσιαστείτε από την πανέμορφη θέα και τον περιβάλλοντα χώρο,επίσης από τον Ναό (που στην ουσία είναι 3 εκκλησίες σε 1) θα το διαπιστώσετε αυτό όταν βρεθείτε εκεί.
Υπάρχουν τουλάχιστον 10 μοναχές στο μοναστήρι και θα σας ξεναγήσουν στον Ναό και στο ασκηταριο,αλλά και θα έχετε μοναδική φιλοξενία αφού θα σας κεράσουν το καφεδάκι και το γλυκάκι σας.
Η θέα προς την Ανατολή είναι μοναδική,αν έχει καθαρό ορίζοντα θα δείτε νησιά και απέραντο γαλάζιο.Θα νιώσετε τι σημαίνει ηρεμία,μακριά από την βαβούρα και το άγχος.
Αν πάτε Κυριακή πρωί θα ακούσετε και την θεία λειτουργία.Την Άνοιξη μοσχοβολά η ρίγανη και το φασκόμηλο παντού.
Στην διαδρομή αυτήν θα συναντήσετε στα αριστερά σας και το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου και Νικολάου,το κλειδί βρίσκεται πάνω απ την πόρτα σε ένα ξύλο.Ανάψτε τα καντηλάκια,προσκυνήστε και πάρτε τον δρόμο της επιστροφής.Κάντε μια στάση στο λιμάνι του Γέρακα για καφεδάκι η φαγητό δίπλα στην θάλασσα,σε ένα από τα ποιο γραφικά σημεία της Νότιας Λακωνίας.Και μετά Γλυκάκι η ποτάκι στην Μονεμβάσια.
Βέβαια μπορείτε να κάνετε (αυτό που προτιμώ εγώ) να κάνετε την εκδρομούλα σας αυτήν και να απολαύσετε το καφεδάκι σας η το φαγητό σας στην φύση ,θα βρείτε υπέροχα σημεία για να το κάνετε..Θάλασσα,δέντρα κιόσκια η παγκάκια..Καλύτερη εποχή η Άνοιξη.
Τέλος να αναφέρω ότι εμείς οι οδηγοί θα πρέπει να οδηγούμε προσεκτικά και με πολύ χαμηλή ταχύτητα σε τόσο στενούς δρόμους γιατί εκτός απ την ασφάλεια μας,υπάρχουν πολλά ζώα που μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά και δεν φταίνε καθόλου να πληρώσουν την δική μας μούρλια (πάντα με την καλή έννοια)Καλές βόλτες..
Όλα αυτά όταν φυσικά επιτραπούν(λόγω κορωνοιού)..
Φωτογραφίες - Κείμενο © Νίκος Ταμβακολόγος

Δημοτικό Σχολείο Έλους Λακωνίας ''Το ξύλινο τελάρο''

Τα πρώτα μας χρόνια, τα παιδικά.. Τα περάσαμε εκεί μέσα.

Τα πρωινά .. μάθημα, και το απόγευμα πάλι εκεί,παιχνίδι και ξεγνοιασιά.

Και τα χρόνια περνούσαν κι όσο κι αν μεγαλώναμε,πάλι εκεί πηγαίναμε.

Πόσες γενιές μεγάλωσαν εκεί μέσα..Θυμάσαι; 

Ίσως ήσουν ανάμεσα σε αυτές.

Αν κοιτάξεις πίσω καταλαβαίνεις πως τα πάντα αλλάζουν..

Τι κρίμα για τα σημερινά μικρά παιδιά..

Που δεν θα μπουν ποτέ στην διαδικασία να φτιάξουν με την παρέα τους ένα μπασκετικό καλάθι από εκείνο το ξύλινο τελάρο που βρήκαν πεταμένο,και σε μια τυχαία γειτονιά να το δέσουν με σύρμα κάπου και εκεί να βάζουν τα καλάθια των ονείρων τους,με κουκουνάρια, σπασμένες μπάλες ποδοσφαίρου η καμιά πλαστική.

Τι κρίμα που δεν θα συναντηθούν όλη η παρέα στο προαύλιο του σχολείου και μετά θα φύγουν για το πρόχωμα η τον ποταμό Ευρώτα για να μαζέψουν τσιμποκάλαμα(οι φούντες των καλαμιών) Για να κάνουν τα τέλεια βέλη για τα τόξα που έφτιαξαν από λυγιά.

Και μεγαλώναμε..

Πόσα όμορφα υπάρχουν για να θυμόμαστε.

Και πλέον μεγαλώσαμε τόσο που ξεχνάμε πόσο όμορφα χρόνια ήταν αυτά που ζήσαμε σαν παιδιά..

****

Χαραγμένη η καρδιά στο παγκάκι που μετά την πρόδωσαν

Προφήτης Ηλίας στο Νότιο άκρο της Λακωνίας

Προφήτης Ηλίας,ο οικισμός με το μικρό υπέροχο λιμανάκι.
Για να βρεθείτε εκεί θα πρέπει να κατηφορίσετε προς την Νότια Λακωνία και να περάσετε τα πανέμορφα χωριά και κωμοπόλεις..Νεάπολη Βοιών ,Άγιος Νικόλαος και όλα τα πανέμορφα χωριουδάκια..Το πρώτο που με μάγεψε εκεί ήταν το κατάλευκο εκκλησάκι με φόντο τον καταγάλανο ουρανό του περασμένου Μαρτίου.Δεν ήθελα κάτι άλλο εκείνη την στιγμή.
Δεν θα βρείτε κάποια ταβέρνα,η κάποιο καφενείο...
Εκεί θα είναι μονάχα μια στάση του ταξιδιού σας για να ταΐσετε και να ποτίσετε την ψυχή σας, με την ομορφιά του τοπίου. Μιας και ανέφερα το καφενείο παραπάνω, να σας πω πως καθώς έβγαζα τις φωτογραφίες μου ένας ηλικιωμένος κύριος με την σύζυγο του βγήκαν απ την αυλή τους και πιάσαμε την κουβέντα.Στα επόμενα 15 λεπτά μας είπαν να περάσουμε στην αυλή τους για το καφεδάκι.Ένα καφεδάκι ελληνικό, φιλόξενο από απλούς ανθρώπους που ζουν εκεί στην άκρη.Σε αυτήν την πανέμορφη άκρη της Λακωνίας και της Ελλάδας.Πολύ κοντά το Γεωπάρκο του Αγίου Νικολάου ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης,είναι περίπου 7 χιλιόμετρα από τον οικισμό του Προφήτη Ηλία, τα 3 περίπου είναι χωματόδρομος πολύ καλά βατός..