Ο "ΛΕΥΚΟΣ" ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

του Γιάννη Δ. μεταπτυχιακού φοιτητή

26χρονη νεκρή από ναρκωτικά στο προαύλιο του ΑΠΘ.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009 και στις οκτώ και μισή το απόγευμα περνούσα μπροστά από την Θεολογική Σχολή (ΑΠΘ). Παρά την υγρασία που υπήρχε, βλέπω στο γρασίδι δύο νέους «ξαπλωμένους». Τελείως ακίνητοι και οι δύο. Παρατηρώ λίγο. Λέω μήπως είναι αναρχικοί ή μεθυσμένοι ή ναρκομανείς ή κάτι τέτοιο. Ο ένας είχε τα πόδια του πάνω στον άλλο. Πλησιάζω στα 6-7 μέτρα, η μία μορφή έμοιαζε με γυναίκα, αλλά λόγω του σκοταδιού δεν μπορώ να διακρίνω καλά. Ειδοποιώ τον φύλακα της Θεολογικής Σχολής. Προχωράει με δισταγμό προς αυτούς. Τον ακολουθώ. Ειδοποιούνται και άλλοι φύλακες.

Ο ένας από τους δύο «ξαπλωμένους» (άντρας) αντιλαμβάνεται την παρουσία μας και σιγά-σιγά σηκώνεται. Τρεκλίζει και πάει πέρα-δόθε. Λέει ότι η φίλη του μπέρδεψε χάπια με ηρωίνη. Ειδοποιείται το «166». Ξαναειδοποιώ και εγώ. Με ρωτούν αν η κοπέλα που είναι στο έδαφος αναπνέει και αν έχει σφυγμούς. Βάζω το χέρι μου στην μύτη και στο στόμα. Τίποτε. Δοκιμάζω για σφυγμούς, δεν διακρίνω τίποτε, τους λέω «μάλλον όχι».

Έρχονται δύο του ΕΚΑΒ. Με οξυγόνο, με μάσκα, με μετρητή σφυγμών. Οι σφυγμοί πάντα στο «0-0», παρά το οξυγόνο που διοχετεύεται με ειδική φούσκα και παρά το ΚΑΡΠΑ. (πιέσεις στο στήθος για επαναλειτουργία καρδιάς). Ο ναρκομανής άντρας που σηκώθηκε αγωνιά, ρωτά τι γίνεται με την σύντροφό του, αν έχει σφυγμούς, αν επανέρχεται.

Οι δύο του ΕΚΑΒ καλούν και την «μονάδα». Έρχεται το ασθενοφόρο σε 10 λεπτά περίπου. Βάζουν καρδιογράφο. Καμία καμπύλη, όλο ίσια γραμμή. Τέλος για την Σταυρούλα (Σταυρούλα ήταν το όνομά της) από την Καλαμαριά. Ετών 26. Τετάρτη 28 Ιανουαρίου στο υγρό γκαζόν της Θεολογικής Σχολής.

Αναρωτιέμαι, ποιος να φταίει άραγε... Οι έμποροι των ναρκωτικών, οι γονείς της, το «σύστημα», η ίδια, ή μήπως εγώ; Έχω την αίσθηση ότι ευθύνομαι και εγώ. Τι άραγε έκανα για να μην καταλήξει η Σταυρούλα στο θάνατο;

Έχω την εντύπωση ότι όλοι φταίμε για τον θάνατο της Σταυρούλας. Ειδικά όσοι επιχειρούν «εργολαβικά» να βγάλουν από τις καρδιές των νέων μας τα ιδανικά. Την ανθρωπιά, το δίκαιο, την αγάπη, την εγκράτεια, τις αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Κάποιοι ίσως γελάσουν με αυτά. Δεν θα γελούσαν όμως αν έβλεπαν την νεκρή κοπέλα. Κάποιοι της «σύγχρονης εποχής μας», μας αποκτηνώνουν ψυχικά σαν νέους. Αποκτηνώνουν την κάθε Σταυρούλα. Και αφού σκοτώσεις κάποιον πνευματικά και ψυχικά, ακολουθεί και ο σωματικός θάνατος.

Ας μην ξεχνάμε συνυπεύθυνος στο θάνατο της Σταυρούλας είναι ο καθένας μας. Όσο δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για αληθινά ιδανικά. Όσο δεν ανοίγει το στόμα του να το φωνάξει.

NAKOS

πηγή: e-grammes