Λιούις Γκόρντον Πουγκ ο 38χρονος βρετανός που οι επιστήμονες αποκαλούν φαινόμενο

Οι επιστήμονες τον θεωρούν «υπεράνθρωπο». Σε πείσμα κάθε λογικής, μπορεί να κολυμπά για αρκετή ώρα σε παγωμένα νερά με θερμοκρασία ακόμα και κάτω του μηδενός χωρίς να παθαίνει υποθερμία ή καρδιακή προσβολή. Μια φορά μάλιστα τα χέρια του είχαν παγώσει και χρειάστηκε να περάσουν 4 μήνες μέχρι να τα αισθανθεί ξανά. Οι ειδικοί μελετούν τη φυσιολογία του 38χρονου Βρετανού κολυμβητή Λιούις Γκόρντον Πουγκ προσπαθώντας να κατανοήσουν τα όρια του ανθρώπινου οργανισμού.

Για τους περισσότερους ανθρώπους η απόπειρα να κολυμπήσουν σε παγωμένα νερά με θερμοκρασία κάτω από 10 βαθμούς Κελσίου θα απέβαινε μοιραία. Η αρτηριακή πίεσή τους θα μειωνόταν ακαριαία, το ίδιο και ο καρδιακός ρυθμός τους. Θα άρχιζαν να ανασαίνουν όλο και πιο γρήγορα, ανεξέλεγκτα. Σε λίγα λεπτά θα πνίγονταν. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει στον Λιούις Γκόρντον Πουγκ. Όταν τον Δεκέμβριο του 2005 βούτηξε στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής, όπου η θερμοκρασία ήταν 0 βαθμοί Κελσίου, ο οργανισμός του δεν υπέστη σοκ και κολύμπησε για πάνω από 18 λεπτά καλύπτοντας απόσταση 1,6 χιλιομέτρων. Το γεγονός προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών, οι οποίοι συνέκριναν την περίπτωσή του με αντίστοιχα περιστατικά άλλων κολυμβητών που επίσης βουτούν σε παγωμένα νερά χωρίς να παθαίνουν υποθερμία. Διαπίστωσαν όμως αμέσως ότι ουδείς άλλος κολυμβητής στον κόσμο κολυμπά τόσο πολύ και σε τόσο παγωμένα νερά όσο ο Λιούις. Και εδώ βρίσκεται το μυστήριο: υπάρχει κάτι στη φυσιολογία του που τον καθιστά... υπεράνθρωπο; Στη Ρωσία, την Κίνα και σε μερικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης υπάρχει μια μακρά παράδοση, σύμφωνα με την οποία κολυμβητές ανοίγουν τρύπες στον πάγο που καλύπτει θάλασσα, λίμνες ή ποτάμια και βουτούν στο νερό. Πρόκειται όμως για σύντομες χρονικά καταδύσεις και όχι για κολύμπι μεγάλων αποστάσεων. Ωστόσο, Ιάπωνες και Κορεάτες δύτες που συλλέγουν μαργαριτάρια, συνηθίζουν να καταδύονται χωρίς στολή σε νερά με θερμοκρασία 10 βαθμών Κελσίου για χρονικό διάστημα 30 λεπτών. Το μυστικό τους κρύβεται στον μεταβολισμό. Όσο πιο παγωμένο είναι το νερό τόσο πιο υψηλός είναι ο βασικός μεταβολικός ρυθμός. Αυτό δεν είναι και τόσο παράδοξο, σύμφωνα με έρευνες, καθώς πολλοί από εμάς μπορούν να το πετύχουν. Η θερμοκρασία του σώματος των δυτών πέφτει στους 35 βαθμούς Κελσίου, στο όριο ακριβώς της υποθερμίας κατά την οποία το σώμα μας αδυνατεί να επαναθερμανθεί μόνο του, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Ο Βρετανός κολυμβητής όμως διατηρεί τη θερμοκρασία του πάνω από τους 36 βαθμούς και μάλιστα όταν κολυμπά σε πολύ πιο παγωμένα νερά από τους Ιάπωνες δύτες. Με πνευματικές ασκήσεις. Ο Λιούις ακολουθεί μια περίπλοκη διαδικασία αυτοσυγκέντρωσης προτού βουτήξει. Όπως αναφέρει η επιστημονική επιθεώρηση «Νew Scientist», ο Πουγκ επί 4 ώρες πραγματοποιεί καθημερινά μια πνευματική άσκηση, κατά την οποία το σώμα του ηρεμεί και ο εγκέφαλός του επικεντρώνεται στο κολύμπι. Ανακαλεί στη μνήμη του δύσκολες περιστάσεις στη ζωή του, ώστε να οικοδομήσει μια ψυχολογία αποφασιστικότητας και να χαλυβδώσει τη θέλησή του. Στο μυαλό του αναπαριστά την απόσταση που θα κολυμπήσει και την επίδραση του παγωμένου νερού στο σώμα του βήμα προς βήμα. Εμψυχώνεται ακούγοντας την αγαπημένη του μουσική και λίγα λεπτά πριν κάνει τη βουτιά, πραγματοποιεί κάτι απίστευτο. Συσσωρεύει την ενέργεια όλων των συναισθημάτων που είχε επεξεργαστεί τις προηγούμενες ημέρες και αυτομάτως ανεβάζει τη θερμοκρασία του σώματός του στους 38,4 βαθμούς Κελσίου. Άνθρωπος- φαινόμενο. «Πρόκειται για ένα εκπληκτικό φαινόμενο αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος» παρατηρεί ο Τίμοθι Νόακς, επιστήμονας με ειδίκευση στον αθλητισμό στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, ο οποίος παρακολουθεί τον Πουγκ όταν κολυμπά. «Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται προβλέψιμη θερμογένεση και ναι μεν έχει παρατηρηθεί ξανά στο παρελθόν, αλλά ποτέ σε τόσο μεγάλο βαθμό». Με μια βουτιά στο παγωμένο νερό ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΙ επιστήμονες έχουν εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι ο Βρετανός κολυμβητής εφορμά κατ΄ ευθείαν στο παγωμένο νερό χωρίς να προηγείται κάποιο στάδιο προετοιμασίας που είναι απαραίτητο για την αποφυγή καρδιακής προσβολής. «Η πιο συνηθισμένη αιτία θανάτου στην παγωμένη θάλασσα είναι η αιφνίδια είσοδος στο νερό» λέει ο Μάικλ Τίπτον, ερευνητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ. Ο Βρετανός κολυμβητής μπορεί και αντιπαρέρχεται μια τόσο δύσκολη κατάσταση, έστω κι αν τα πρώτα λεπτά που θα βρεθεί στο νερό, αναπνέει πολύ δύσκολα και πονάει ακόμη περισσότερο. Ωστόσο ξεπερνά μια ακόμη παγίδα που κρύβει το παγωμένο νερό: το μούδιασμα των άκρων. Στο κρύο νερό, οι μύες και τα άκρα παγώνουν επηρεάζοντας τα νεύρα, με αποτέλεσμα η κίνηση της κολύμβησης να γίνεται ολοένα και δυσκολότερη. Ο Λιούις Γκόρντον Πουγκ όμως μπορεί και σταματά την παροχή αίματος στους επιφανειακούς μυς του, αφήνοντας περισσότερο ζεστούς τους εσώτερους και έτσι μπορεί να κολυμπά.

Στέφανος Κρίκκης , Εύη Ελευθεριάδου