Διαβάστε το παρακάτω άρθρο που βρήκαμε στην athensvoice και που θα συζητηθεί..
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΥΡΙΑΝΟΥ - 19.02.2009
Αρχές Αυγούστου παίρνω το τελικό remix του δίσκου και τρέχω στο σπίτι του. Χτυπάω το κουδούνι. Αργεί να μου ανοίξει. Όταν επιτέλους ανοίγει, «γεια σου, Σάκη, η θεία Παύρη είμαι!».
«Έλα μέσα» μου λέει με ένα μυστήριο χαμόγελο. Μπαίνω, καθόμαστε στο σαλόνι, στις καφετιές πολυθρόνες. Είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα, αυτός φοράει ένα λευκό μποξεράκι και συνεχίζει να χαμογελά. «Έχω το τελικό remix του δίσκου» λέω και από την κρεβατοκάμαρα ακούω κάτι περίεργους ήχους. «Είναι η Σάλι εδώ;»
«Όχι, όχι, μόνος μου είμαι» λέει κρυφογελώντας. «Αν θέλεις πάμε μέσα που έχω το stereo να ακούσουμε το δίσκο».
Σηκώνεται, μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα, ξαπλώνει στο κρεβάτι. «Βάλε την κασέτα και έλα ξάπλωσε» λέει και κάνει χώρο στο κρεβάτι. «Κάποιο λάκκο έχει η φάβα» λέω από μέσα μου, βάζω την κασέτα και ξαπλώνω δίπλα του. Απέναντί μας είναι μια τεράστια ντουλάπα και η τηλεόραση με κλειστό τον ήχο. Αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες από το «Πάρ’ τα». Κλείνω τα μάτια, νιώθω τον Σάκη δίπλα μου, ακούω το τραγούδι μας και βρίσκομαι στον έβδομο ουρανό. Και την ώρα που το τραγούδι φτάνει στο ρεφρέν, «Πάρ’ τα! Το κορμί και το μυαλό μου, πάρ’ τα! Την ψυχή και την καρδιά μου, πάρ’ τα!», ανοίγει με πάταγο η πόρτα της ντουλάπας, ανοίγω κι εγώ τα μάτια μου και βλέπω μπροστά μου τον Ηλία Ψινάκη να με μουντζώνει: «Πάρ’ τα, μωρή ηλίθια, πάρ’ τα να μη στα χρωστάω!».
Ο Σάκης έχει κυλιστεί κάτω από τα γέλια. Ο Ψινάκης βγαίνει από την ντουλάπα και αρχίζει να χοροπηδάει γύρω από το κρεβάτι. «Σε έπιασα με τον Σάκη Ρουβά! Θα το πω σε όλη την Αθήνα!» λέει με τη γλυκιά του φωνούλα.
Έχω μείνει στήλη άλατος. «Μα πώς… πού… πότε έχετε γνωριστεί;»
«Καλέ, τον Σάκη τον ξέρω από την Κέρκυρα! Είναι φίλος μου! Δεν στο έχει πει;»
«Όχι, δεν μου το έχει πει». «Αιγόκερως, αγάπη μου, τρελή, δεν βγάζεις άκρη» λέει ο Ψινάκης και ετοιμάζεται να φύγει. «Πάντως, το τραγούδι είναι φοβερό! Θα σκίσει στο Φεστιβάλ Τραγουδιού!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου