Tα παιδιά ενός κατώτερου θεού, δείτε το όλοι.

Και ενώ Τα απομεινάρια του 2008 χάνονται σιγά σιγά στο παρελθόν Με εμάς χαμένους κάπου μέσα στον χρόνο, στην ζωή.. Αναρωτιέμαι.. Βλέπουμε γύρω μας μόνο ότι θέλουμε να δούμε? Και αν κάποιες φορές βλέπουμε, νιώθουμε, λυπόμαστε ίσως και να δακρύζουμε καλά κρυμμένοι μέσα στις μοναχικές στιγμές μας.. Ναι Όλοι το κάνουμε η το έχουμε κάνει.. Η μέρα έρχεται και ξανά χανόμαστε μέσα στον χρόνο.. Αναγκαστική αμνησία για να συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες.. Ας βοηθήσουμε όλοι μας για να νιώσουμε την ικανοποίηση ότι δεν είμαστε τελείως χαμένοι κάπου άγνωστα.. Έχουν την ανάγκη μας.. καλά Χριστούγεννα σε όλους.. Ν. Τ.