Σαββατόβραδο προς Κυριακή 7 Ιουνίου του 2015. Με την ώρα να δείχνει 01:20
Και το μυαλό μου απόψε ανέσυρε από το παρελθόν εικόνες που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και έχουν όλες να κάνουν με την παραλία μας..
Ανακατεμένες σκέψεις και εικόνες,έτσι απλά όπως μου έρχονται... Ένα χαμόγελο λυπημένο αισθάνομαι στα χείλη μου αυτήν την στιγμή από την αμυδρή εικόνα του πατέρα μου που με κρατά και προσπαθεί να μου μάθει κολύμπι..(λυπημένο γιατί πλέον μόνο σαν σκέψη τον έχω) αλλά συνάμα...
Γελάω με την εικόνα της μάνας μου που προσπαθεί να με ταΐσει το βραστό αυγό η τα κεφτεδάκια που έπαιρναν μαζί μιας και ήταν συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια..
Με οτοστόπ πάνω στην καρότσα η με το λεωφορείο κάποιες φορές δεν είχε σημασία.. Σημασία είχε να βρεθώ στην παραλία για κολύμπι και παιχνίδι..
Και η ώρα περνούσε και κάποια στιγμή οι φωνές των γονιών για να μαζευτούμε να φύγουμε έπιαναν τόπο..
Με το καλαμάκι(σουβλάκι) στο χέρι και μια φέτα ψωμί καρφωμένο πάνω του, αγορασμένο απ το κέντρο(μαγαζί) που υπήρχε ανεβαίναμε στην καρότσα και παίρναμε τον δρόμο για το σπίτι και το χωριό.
Νοσταλγία για εκείνα τα ανέμελα παιδικά και αργότερα εφηβικά χρόνια που με τον ξάδερφό μου τον Γιάννη καθημερινά πηγαίναμε με τα ποδήλατα στην Νέα κοίτη και στην Κυανή Ακτή για μπάνιο..
Βέβαια μεγαλώσαμε και παρότι χαθήκαμε στα προβλήματα μας εμένα η παραλία αυτή συνεχίζει διαφορετικά να με επηρεάζει.. Είναι η πρωινή της ηρεμία που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι τα υπέροχα απογευματινά χρώματά της σε συνδυασμό με τα ατελείωτα βουνά άμμο.. Είναι η απόλυτη ησυχία μακρυά από κάθε εκσυχρονισμό που σου δείχνει την αξία της αναπνοής.. Είπα αναπνοή και παρότι αυτήν την στιγμή δεν είμαι εκεί μπορώ και μυρίζω το αεράκι που είναι γεμάτο αλμύρα..
Είναι όλα αυτά και άλλα πολλά.. Όμως..
Θυμήθηκα τις πρώτες φωτογραφίες που τράβηξα στην Κυανή Ακτή την παραλία...
Μιλώ για τις πρώτες ψηφιακές (ας πούμε) που ήταν από ένα κινητό τηλέφωνο που την κάμερα την είχε αποσπόμενη.. Βέβαια είχα και πολλές αναλογικές αλλά δυστυχώς μου τις πήρε ο ποταμός Ευρώτας εκείνο το βράδυ που μας ''επισκέφτηκε'' απρόσμενα...
Ίσως τις έχετε δεί όμως ας τις ξαναδούμε παρέα..
Με ευχάριστη διάθεση μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
Καληνύχτα η καλημέρα από το χωριό Έλος κάπου Νότια της Λακωνίας και πάντα απ την πάνω γειτονιά.. ;)
Και το μυαλό μου απόψε ανέσυρε από το παρελθόν εικόνες που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και έχουν όλες να κάνουν με την παραλία μας..
Ανακατεμένες σκέψεις και εικόνες,έτσι απλά όπως μου έρχονται... Ένα χαμόγελο λυπημένο αισθάνομαι στα χείλη μου αυτήν την στιγμή από την αμυδρή εικόνα του πατέρα μου που με κρατά και προσπαθεί να μου μάθει κολύμπι..(λυπημένο γιατί πλέον μόνο σαν σκέψη τον έχω) αλλά συνάμα...
Γελάω με την εικόνα της μάνας μου που προσπαθεί να με ταΐσει το βραστό αυγό η τα κεφτεδάκια που έπαιρναν μαζί μιας και ήταν συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια..
Με οτοστόπ πάνω στην καρότσα η με το λεωφορείο κάποιες φορές δεν είχε σημασία.. Σημασία είχε να βρεθώ στην παραλία για κολύμπι και παιχνίδι..
Και η ώρα περνούσε και κάποια στιγμή οι φωνές των γονιών για να μαζευτούμε να φύγουμε έπιαναν τόπο..
Με το καλαμάκι(σουβλάκι) στο χέρι και μια φέτα ψωμί καρφωμένο πάνω του, αγορασμένο απ το κέντρο(μαγαζί) που υπήρχε ανεβαίναμε στην καρότσα και παίρναμε τον δρόμο για το σπίτι και το χωριό.
Νοσταλγία για εκείνα τα ανέμελα παιδικά και αργότερα εφηβικά χρόνια που με τον ξάδερφό μου τον Γιάννη καθημερινά πηγαίναμε με τα ποδήλατα στην Νέα κοίτη και στην Κυανή Ακτή για μπάνιο..
Βέβαια μεγαλώσαμε και παρότι χαθήκαμε στα προβλήματα μας εμένα η παραλία αυτή συνεχίζει διαφορετικά να με επηρεάζει.. Είναι η πρωινή της ηρεμία που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι τα υπέροχα απογευματινά χρώματά της σε συνδυασμό με τα ατελείωτα βουνά άμμο.. Είναι η απόλυτη ησυχία μακρυά από κάθε εκσυχρονισμό που σου δείχνει την αξία της αναπνοής.. Είπα αναπνοή και παρότι αυτήν την στιγμή δεν είμαι εκεί μπορώ και μυρίζω το αεράκι που είναι γεμάτο αλμύρα..
Είναι όλα αυτά και άλλα πολλά.. Όμως..
Θυμήθηκα τις πρώτες φωτογραφίες που τράβηξα στην Κυανή Ακτή την παραλία...
Μιλώ για τις πρώτες ψηφιακές (ας πούμε) που ήταν από ένα κινητό τηλέφωνο που την κάμερα την είχε αποσπόμενη.. Βέβαια είχα και πολλές αναλογικές αλλά δυστυχώς μου τις πήρε ο ποταμός Ευρώτας εκείνο το βράδυ που μας ''επισκέφτηκε'' απρόσμενα...
Ίσως τις έχετε δεί όμως ας τις ξαναδούμε παρέα..
Με ευχάριστη διάθεση μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
Καληνύχτα η καλημέρα από το χωριό Έλος κάπου Νότια της Λακωνίας και πάντα απ την πάνω γειτονιά.. ;)
Κυανή Ακτή - Έλος Λακωνίας 2002
Η συνέχεια της παραλίας στο Αστέρι Λακωνίας
το 2002 και εδώ.
Κυανή Ακτή - Έλος Λακωνίας 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου