2009/03/31
ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ booksmania.gr
2009/03/29
ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ - ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ, ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΓΙΝΕ ΚΗΔΕΜΟΝΑΣ
|
|
| |||||||||||||||
|
|
| |||||||||||||||
|
|
| |||||||||||||||
|
|
| |||||||||||||||
|
Λαμπαδηδρομία για την Ολυμπιακή Φλόγα, τέλος...
Να καταργηθεί η λαμπαδηδρομία για την Ολυμπιακή Φλόγα, θέλει η Δ.Ο.Ε............ Ο λόγος που προφασίζονται οι "Αθάνατοι", τομάρα τους, είναι, λένε, "οι μεγάλες και σε ορισμένες περιπτώσεις βίαιες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις" από όπου περνά η Φλόγα... Τόσα προβλήματα έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με "ντόπες", με χρηματισμούς, με... με... με..., οι λαμπαδηδρομία τους μάρανε;;;... Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν και να αποφασίσουν πώς θα ξαναβρούν οι Αγώνες το χαμένο κύρος τους, πώς θα εκφράσουν το Αθάνατο Αρχαίο Πνεύμα, πώς θα επιτελέσουν το σκοπό για τον οποίο υπάρχουν και ξεκίνησαν να διοργανώνονται;;;... http://trifylianews.blogspot.com/2009/03/blog-post_28.html
Earth Hour 2009
Μία συμβολική κίνηση, ένα ισχυρό παγκόσμιο μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Για μία ώρα ο πλανήτης βυθίστηκε στο σκοτάδι σε μια προσπάθεια να «φωτιστούν» αυτοί που καθορίζουν την τύχη του.
Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες έκλεισαν τα φώτα σε μια προσπάθεια να ανοίξουν τα μάτια των αρμοδίων, ώστε να ληφθούν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Περισσότεροι από 430 δήμοι, εκατοντάδες σχολεία και πάνω από 1.000 επιχειρήσεις συμμετείχαν στην ώρα της Γης, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την Αυστραλία, αλλά βρήκε τους περισσότερους υποστηρικτές παγκοσμίως στην Ελλάδα.
Τα φώτα έσβησαν και σε πολιτιστικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Παρθενώνας, ο Ιερός Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ο Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά και το Μνημείο του Φιλοπάππου.
Στο σκοτάδι βυθίστηκε το Προεδρικό Μέγαρο, καθώς και τα κτίρια και οι εγκαταστάσεις της ΔΕΗ. Στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» έσβησαν τα φώτα του δυτικού διάδρομου τροχοδρόμησης, ενώ οι συρμοί του μετρό ακινητοποιήθηκαν για ένα λεπτό.
πηγη zougla.gr
Αποπειράθηκε να σκοτώσει την πεθερά του με αντιαρματική ρουκέτα!
2009/03/27
Ο Ανδρέας, η γηραιότερη καφέ αρκούδα της Ευρώπης, "ξύπνησε"
Ανδρέας είναι η γηραιότερη καφέ αρκούδα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα 44 του χρόνια ζει στο καταφύγιο της μη κυβερνητικής περιβαλλοντικής οργάνωσης «Αρκτούρος» στο Νυμφαίο της Φλώρινας, σε ξεχωριστό μέρος από τα υπόλοιπα ζώα, τρέφεται... με φρούτα, λαχανικά, μέλι, ενώ αγαπάει ιδιαίτερα το ψωμί. Και φέτος την άνοιξη ο Ανδρέας «ξύπνησε», κάνοντας τους υπευθύνους του περιβαλλοντικού κέντρου ιδιαίτερα χαρούμενους, καθώς φόβος τους είναι να μην χάσει τη ζωή του κατά τη διάρκεια του χειμέριου λήθαργου. Με βάση τα στοιχεία της οργάνωσης, ο Ανδρέας είναι 44 χρόνων και έχει τα διπλάσια χρόνια από ό,τι μια καφέ αρκούδα που ζει ελεύθερη στα βουνά. Κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη στην Αλεξάνδρεια της Ημαθίας και έφτασε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του «Αρκτούρου» υποσιτισμένος, φοβισμένος και σε άθλια κατάσταση. Το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δύο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση. «Ο Ανδρέας είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία καφέ αρκούδος στην Ευρώπη. Η ηλικία του ζώου διαπιστώνεται συνήθως μετά το θάνατο, όμως γνωρίζουμε πως κατασχέθηκε σε ηλικία 28 ετών και τα τελευταία 15 - 16 χρόνια τα έχει περάσει στο Νυμφαίο. Συνήθως μία ελεύθερη αρκούδα που διατρέχει τους γνωστούς κινδύνους από τον άνθρωπο ζει έως 20 - 25 χρόνια. Ο Ανδρέας έχει τα διπλάσια έτη», δήλωσε ο Νίκος Γραμμενόπουλος, υπεύθυνος του Περιβαλλοντικού Κέντρου στο Νυμφαίο. Οι εθελοντές του «Αρκτούρου» κάθε άνοιξη που ξυπνούν οι αρκούδες από το χειμέριο λήθαργο στήνουν «πάρτι», βλέποντας τον Ανδρέα ν' ανοίγει τα μάτια του, καθώς φοβούνται μήπως δεν μπορέσει να ξυπνήσει, λόγω κυρίως της ηλικίας του. «Κάθε χρόνο έχουμε αυτό το φόβο, διότι οι αρκούδες που έχουν φτάσει σε μια τόσο μεγάλη ηλικία, συνήθως πεθαίνουν στη διάρκεια του λήθαργου», προσθέτει ο κ.Γραμμενόπουλος. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Νυμφαίο, ο Ανδρέας εμβολιάστηκε και σιτίστηκε. Του αφαιρέθηκαν όλα τα χαλασμένα δόντια και υποβλήθηκε σε επέμβαση καταρράκτη και στα δύο μάτια από γιατρούς που ήρθαν ειδικά από την Αγγλία, για την περίπτωσή του. Σήμερα, η γηραιότερη αρκούδα ζυγίζει περίπου 200 κιλά και λόγω των συγκεκριμένων προβλημάτων υγείας ζει σε ξεχωριστό χώρο, ενός στρέμματος, μέσα στο Περιβαλλοντικό Πάρκο του «Αρκτούρου», μακριά από τις υπόλοιπες αρκούδες. «Εξαιτίας του προβλήματος με την όραση ζει μόνος του για να μην ενοχλείται από τις άλλες αρκούδες και τους ανθρώπους που επισκέπτονται το χώρο. Έχουμε φροντίσει να μην έρχεται σε επαφή για να αποφευχθούν τα όποια προβλήματα και να παρατείνουμε τη ζωή του. Είναι ο πρώτος που πέφτει σε λήθαργο από τις αρχές Δεκεμβρίου και ξυπνάει με το που "μυρίζεται" την άνοιξη», καταλήγει ο κ.Γραμμενόπουλος. Στο καταφύγιο του «Αρκτούρου» σήμερα ζουν 13 αρκούδες που προέρχονται από αιχμαλωσία, δεν αναπαράγονται και δεν θα επιστρέψουν ποτέ ελεύθερες στη φύση, αφού απομακρύνθηκαν από τη μητέρα τους πριν προλάβουν να διδαχθούν τους βασικούς κανόνες επιβίωσης. Στην Ελλάδα υπολογίζεται πως ζουν γύρω στα 200 ελεύθερα ζώα, στις απόμερες περιοχές των οροσειρών της Πίνδου και της Ροδόπης, σχηματίζοντας δύο μικρούς πληθυσμούς, που δεν επικοινωνούν πλέον μεταξύ τους. Πηγή: troktiko.gr2009/03/26
Η Χαρά δεν αγνοείται πια... Μόνο ο δολοφόνος της...
Αύξηση του ηλεκτρονικού εγκλήματος - ΠΡΟΣΟΧΗ
Τα Σκουλήκια
Πόλεμος για τον τουρισμό μεταξυ ελλαδας τουρκιας
Αλλάζει το σκηνικό σε ένα από τα πιο σκληρά πεδία ανταγωνισμού της Μεσογείου, την τουριστική βιομηχανία. Μετά από δύο δεκαετίες συνεχούς επέκτασης, ο τουρκικός τουρισμός δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα που ίσως να αποδειχθεί στρατηγικό.
Μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες θαλάσσιων σπορ της Μεσογείου, η «Sunsail», τα «μάζεψε» από τη γειτονική χώρα, έκλεισε τις εγκαταστάσεις της και μετέφερε τον εξοπλισμό της στην Ελλάδα. Αιτία, η τουρκική γραφειοκρατία και οι κακές σχέσεις με το κράτος.
Ενδεικτικό της σημασίας του γεγονότος, είναι ότι το θέμα αυτό επέλεξε η τουρκική εφημερίδα «Milliyet» για το πρωτοσέλιδό της, ανήμερα της ελληνικής εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, αλλά και η «Hurriyet» στο οικονομικό ένθετό της.
Η μεγάλη βρετανική επένδυση
Η βρετανική εταιρεία λειτουργούσε στην Τουρκία τα τελευταία 25 χρόνια, έχοντας επενδύσει πάνω από 200 εκ. δολάρια και απασχολώντας 550 άτομα προσωπικό. Χιλιάδες Βρετανοί τουρίστες υψηλής οικονομικής στάθμης, έφταναν κάθε χρόνο στα τρία μεγάλα Watersport Clubs, στην Αλικαρνασσό, τη Φώκαια και την Ντάτσα, απέναντι από τη Σύμη, για να κάνουν μαθήματα σε ναυτικά σπορ.
Είναι αυτονόητο ότι εκτός από τα δίδακτρα, τα έξοδα διαμονής κλπ, οι τουρίστες αυτοί ξόδευαν τον καθόλου ευκαταφρόνητο οβολό τους, στις γύρω περιοχές, αποτελώντας βασικό πυλώνα της τουριστικής οικονομίας στα παράλια της δυτικής Τουρκίας.
Μέχρι σήμερα, η εταιρεία έχει εκδώσει 180.000 διπλώματα εγκεκριμένα από το Βασιλικό Ναυτικό της γηραιάς Αλβιόνας. Αν συνυπολογίσουμε τους συνοδούς και τις παρέες των ιστιοπλόων και ότι για να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση χρειάζονται 2-3 χρόνια, μπορούμε να έχουμε μία εικόνα του δυναμικού της επένδυσης.
Η «μετακόμιση»
Όμως τώρα, όλα τα υπάρχοντα της εταιρείας, 700 μεγάλα και μικρά σκάφη, μηχανήματα και άλλος εξοπλισμός, φορτώνονται σε 12 τριαξονικά φορτηγά και μεταφέρονται στο Βουνάκι Αιτωλοακαρνανίας, στο Ιόνιο, στους πρόποδες των Ακαρνανικών Ορέων, όπου ήδη λειτουργεί μία σχολή της «Sunsail».
Η τουρκική εφημερίδα «Hurriyet» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η γραφειοκρατία έδιωξε τους τουρίστες προς την Ελλάδα. Μία από τις κύριες αιτίες της «μετακόμισης» είναι η τουρκική νομοθεσία, που υποχρεώνει τους ξένους επενδυτές να απασχολούν σε ποσοστό τουλάχιστον 80% Τούρκους πολίτες. Από την άλλη, ο εσωτερικός κανονισμός της εταιρείας επιβάλλει τουλάχιστον το 35% των εργαζομένων να είναι Βρετανοί πολίτες.
Έτσι, οι Βρετανοί εργαζόμενοι, σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν εύκολα άδειες παραμονής και εργασίας. Επιπλέον, η γραφειοκρατία που έπληττε σε κάθε βήμα τους Βρετανούς επενδυτές, φαίνεται ότι τους απέλπισε και τους οδήγησε στη φυγή.
Αυτό όμως που δίνει ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός, είναι η σχέση της «Sunsail» με τον πολυεθνικό τουριστικό κολοσσό «TUI» που εδρεύει στο Ανόβερο της Γερμανίας και ελέγχει την πλειοψηφία των τουριστικών πακέτων που αφορούν βεβαίως και στη χώρα μας. Όλα αυτά συμβαίνουν κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, που αναμένεται να πλήξει και την ελληνική τουριστική βιομηχανία.
πηγη zouglagr
2009/03/25
Πρωτότυπος τρόπος διαμαρτυρίας της Greenpeace για τη σωτηρία του πλανήτη
| ||
«Εάν ο κόσμος ήταν τράπεζα, θα τον είχατε ήδη σώσει!» λέει το πανώ που ανήρτισαν ακτιβιστές της Greenpeace στην πρόσοψη της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, της Deutsche Bank στην Φρανκφούρτη. Εάν λίγη από την προσπάθεια που καταβάλλεται παγκοσμίως για τη σωτηρία των τραπεζών, προοριζόταν για τη σωτηρία του πλανήτη, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. |
ΣΗΜΕΡΑ ΤΡΩΜΕ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ (συνταγή)
Υλικά (για 6 άτομα):
- 1 κιλό μπακαλιάρο παστό
- 3 φλιτζ. ελαιόλαδο για τηγάνισμα
- 1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
- 1 φλιτζ. αλεύρι
- 6 σκελίδες σκόρδο
- 3 πατάτες βρασμένες
- 3/4 φλιτζ. ελαιόλαδο
- 1 κουτ. σούπας ξίδι δυνατό
- Κόβετε σε κομμάτια τον μπακαλιάρο και τον βάζετε για 10 - 12 ώρες στο νερό, να ξαλμυρίσει. Στο διάστημα αυτό αλλάζετε το νερό τουλάχιστον 5-6 φορές.
- Τον ξεπλένετε κι αφού τον καθαρίσετε από τα χοντρά κόκαλα, τον τηγανίζετε σε αρκετό ελαιόλαδο. Προηγουμένως τον βουτάτε σε κουρκούτι, το οποίο φτιάχνετε ως εξής: ανακατεύετε το αλεύρι με το νερό και το μπέικιν, μέχρι να γίνει ένα πηχτός χυλός.
- Σερβίρετε το μπακαλιάρο με τη σκορδαλιά, την οποία φτιάχνετε ως εξής: Καθαρίζετε και κοπανίζετε στο γουδί ή στο μπλέντερ το σκόρδο. Βάζετε στο μπλέντερ τις πατάτες και τις λιώνετε. Προσθέτετε διαδοχικά και εναλλάξ τα σκόρδα, το λάδι και το ξίδι. Δουλεύετε μέχρι να αποκτήσει μια ομοιόμορφη υφή.
2009/03/24
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ. Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κολοκοτρώνης, Θεόδωρος | |
---|---|
Καπετάνιος - στρατηγός της Επανάστασης του 1821 | |
Ψευδώνυμο: | Ο Γέρος του Μοριά |
Γεννήθηκε: | Ραμαβούνι, Μεσσηνίας |
Πέθανε: | Αθήνα |
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά. Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τζεργίνη, αλλά η σωματική διάπλαση του προ-πάππου του (άντρας γεροδεμένος με έντονους γλουτούς) τού έδωσε το χαρακτηρισμό στα ελληνικά "Κολοκοτρώνη".
Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπίας Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους, μετά το θάνατο του πατέρα). Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας το 1770, και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Πναγιώταρο στον πυργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των Κλεφτών της Πελοποννήσου και στα 15 του έγινε καπετάνιος. Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά το ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξη του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Κατάφερε - μαχόμενος - να διαφύγει τελικά με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα ανατολικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα Ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας. Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, και τιμήθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821. Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς:
Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άϊντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν.
Ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου για να σταματήσει την Επανάσταση, οπότε ο γιος του Μεχμέτ Αλή και διάδοχος του αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ αποβιβάστηκε το 1825 στην Πελοπόννησο. Η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο έπεσαν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Χωρίς πολυάριθμο στρατό ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828, όταν στην Ελλάδα έφτασε το στράτευμα του στρατηγού Μεζόν με εντολή του Καρόλου Ι´ της Γαλλίας για να διασώσει την Ελλάδα από τα αιγυπτιακά στρατεύματα.
Αξίζει να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Ενδεικτικό της δυσκολίας του αγώνα του 21 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του.
O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου.
Επίσης μεγάλη σημασία έδινε στην καταστροφή των πόρων (τροφές - ζωοτροφές) του αντιπάλου καθώς και στην εξασφάλιση τροφής για το στράτευμα του. Αναγνώρισε πολλές φορές το έργο και την σημασία των Ελλήνων κτηνοτρόφων, που εξασφάλιζαν με τα χιλιάδες ζώα τους τροφή για την υποστήριξη των μαχητών και γενικά της επανάστασης.
Ως το τέλος της Επανάστασης ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής.
Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ιτς-Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, και στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας». Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836 και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από αποπληξία, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα.
Σημείο αναφοράς της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη Πνύκα (1838) αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα:
Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Παιδιά του ήταν ο Γιάννης, που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος, που δολοφονήθηκε το 1829, και η Ελένη, σύζυγος του Νικήτα Σταματελόπουλου (Νικηταρά).
nakos