Γέλια και κλάματα .. Παιδικές φωνές, φτώχεια, αγάπη. Πόλεμοι,δυσκολίες..Κοιτάζω μέσα από μια τρύπα που κάποτε ήταν παράθυρο. Η γιαγιά η Δημητρούλα δεν κάθεται σε εκείνο το καρεκλάκι μπροστά στο τζάκι πια. Μια λάμπα λαδιού κρέμεται ακόμη στον μισογκρεμισμένο πλίθινο τοίχο. 6 παιδιά με τους γονείς τους μεγάλωσαν σε ένα δωμάτιο σπίτι. Οι περισσότεροι ''έφυγαν'' και έγιναν ανάμνηση.. Το καημένο το πατρικό μην έχοντας πια κάποιον να προστατέψει,παραδόθηκε κι αυτό στον χρόνο. Η σκεπή έπεσε, άνοιξε αφήνοντας χώρο για να ''πετάξουν'' οι αναμνήσεις ψηλά,να αρχίσουν το ταξίδι τους αναζητώντας τις χαμένες άυλες ψυχές... Για να φωλιάσουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου