ΕΥΡΩΤΑΣ ΕΛΟΥΣ Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΘΡΥΛΟΣ

15 Αυγούστου 1960 ΕΥΡΩΤΑΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 4 - 7 Ένας αξέχαστος αγώνας

Περασμένα μεγαλεία, που διηγώντας τα δεν είναι απαραίτητο να κλαίς. Είναι ωραίο να ανακαλείς απλά στη μνήμη σου όμορφες στιγμές, και μάλιστα όταν προέρχονται από νεανικές εποχές, και παίρνεις ερεθίσματα από φωτογραφικά και άλλα ντοκουμέντα που ο χρόνος τα έχει καταστήσει ιστορικά. Στο Έλος όποιον ρωτήσεις, από τους παλιούς, να γυρίσει το χρόνο πίσω και να ξεχωρίσει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα του Ευρώτα της χρυσής εποχής 1958-1962 δεν θα σκεφτεί καθόλου θα σου απαντήσει: «Ο αγώνας που δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα είναι αυτός με τον Παναθηναϊκό». Από το 1958 ο Ευρώτας δεν έχει πλέον αντίπαλο στο Λακωνικό χώρο, έτσι αρχίζει να παίζει με ομάδες της Τρίπολης, της Καλαμάτας, αλλά κυρίως καλεί ομάδες από την Αθήνα. Το 1960 ο ΕΥΡΩΤΑΣ ΕΛΟΥΣ είναι ένας τοπικός θρύλος, όποτε δίνει αγώνα στο γήπεδό του είναι κατάμεστο από κόσμο, δεν μένει στο σπίτι κανείς αλλά και από τα γύρω χωριά η προσέλευση είναι πρωτοφανής. Στις αρχές το καλοκαιριού του 1960 ρίχνει την ιδέα κάποιος να καλέσουμε τον Παναθηναϊκό! Πρωτοπόρο και φανταστικό για την εποχή. Μετά από πολλές διαβουλεύσεις των Ελοσιτών που διαμένουν στην Αθήνα ο αγώνας κλείνετε και το Δ.Σ του Ευρώτα με αριθμό πράξεως 50/1960 της 26ης Ιουλίου αποφασίζει τις λεπτομέρειες και το ποσόν που θα χρειαστεί για την μετάβαση. Η ημερομηνία, 15 Αυγούστου ημέρα της εορτής του Έλους. Όλα έγιναν όπως είχαν προγραμματιστεί οι ποδοσφαιριστές και οι συνοδοί του Παναθηναϊκού φθάνοντας στο Έλος την παραμονή της Παναγίας μετέβησαν σε σπίτια των φιλόξενων Ελοσιτών. Εμείς πιτσιρικάδες τριπώναμε παντού να δούμε και αν είναι δυνατόν να αγγίξουμε τα τότε ινδάλματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, Δομάζο, Παπαεμμανουήλ, Λινοξυλάκη, Ανδρέου, Πυργολιό κ.α.. Δύο - τρείς ώρες πριν τις 5μ.μ που θα άρχιζε ο αγώνας το γήπεδο άρχισε να γεμίζει, στις 5 δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα. Μέχρι και ο μπάρμπα-Πότης που δεν είχε πατήσει ποτέ στο γήπεδο, κουστουμαρίστηκε, γραβατόθηκε και να πρώτος και καλύτερος στο γήπεδο. Μόνο που είχε την απαίτηση εκείνες τις ώρες ο γιός του Θόδωρος να πάει να ποτίσει τις γελάδες στον Πύργο, αμ δε ο Θόδωρος πήγε από πίσω από το γήπεδο και χάθηκε μέσα στο κόσμο, οι γελάδες έμειναν απότιγες. Ο Ξάστερος τον αγώνα τον παρακολουθούσε πάνω στην φοράδα, πίσω από το τέρμα του Νίκου Λουκάκου, όμως ένα δυνατό σουτ του Παπαεμμανοήλ τον πέτυχε στο στήθος και τον έριξε κάτω, δεν ξαναπάτησε στο γήπεδο. Τον παπά-Χαράλαμπο ο Κολοβούτσης δεν τον άφηνε να μπει στο γήπεδο αν πρώτα δεν πλήρωνε εισιτήριο, τελικά πλήρωσε!.. Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός, με πολύ δύναμη και πάθος, οι μαγγούρες των ηλικιωμένων Ελοσιτών αιωρούντο συνεχώς, όμως η ανωτερότητα των παιχτών του Π.Α.Ο ήταν εμφανής με πρωτεργάτες τον Δομάζο και τον Παπαεμμανουήλ. Με το σφύριγμα της λήξης το αποτέλεσμα ήταν ΕΥΡΩΤΑΣ – Π.Α.Ο 4 – 7, η εμπειρία όμως των παικτών της ομάδας του Έλους μεγάλη. Την επόμενη χρονιά που ο Σπαρτιατικός έπαιξε στην Β’ Εθνική πήρε 8 παίκτες του Ευρώτα. Μετά το 1963 αυτά τα θρυλικά παιδιά άρχισαν να φεύγουν για το εξωτερικό. Μια χρυσή περίοδος του Ευρώτα και του Έλους είχε τελειώσει.

Γεώργιος Ι. Γλεντζές

Το παραπάνω άρθρο από την εφημερίδα ¨¨Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΛΟΥΣ¨¨ εκδότης Νασος Δασκαλακης.. Το κείμενο υπογράφει ο Γεώργιος Ι. Γλεντζές..

Φωτογραφίες από την επίσκεψη του παναθηναϊκού στο Έλος

Στην πρώτη φωτογραφία Δομάζος και Παπαεμμανουήλ εν μέσω φίλων Έλους. Στην δεύτερη Από αριστερά ο Γιώργος Μπασούρης, ο Παπαεμμανουήλ και ο Μανώλης Δασκαλάκης. Ο μικρός είναι ο Γιάννης Σταματάκος.