Η Ευαγγελία της Αγίας Ειρήνης στον Καβομαλιά

 Καλησπέρα σας.

Με το παντζούρι ανοιχτό και βλέποντας μες στην κρύα αυτή βραδιά τα μακρινά φώτα από τα γύρω χωριά να τρεμοπαίζουν θέλησα να καθίσω να γράψω δυο λόγια για ένα ακόμη καταπληκτικό σημείο εδώ στην Νότια Λακωνία το οποίο επισκέφτηκα τον περασμένο Απρίλιο. 

Οπότε έφτιαξα μια κούπα ελληνικό καφεδάκι και άντε να ξαναβρεθώ νοερά εκεί στα Νότια.

Όπως συνηθίζω την απόφαση να πάω κάπου την πήρα εντελώς ξαφνικά. (Δεν το προτείνω)

Μεσημέρι ώρα φαγητού και μπήκα μες στο αυτοκίνητο με το δίλημμα αν θα πάω προς Μάνη η προς Νεάπολη.

Τελικά έκανα προς Νεάπολη..

Επέλεξα η διαδρομή μου να είναι κοντά στην θάλασσα ,οπότε σταματούσα κάθε τόσο για να φωτογραφήσω κάποιο χωριουδάκι η ότι μου τραβούσε την προσοχή. Στην Ελιά , στην χαρακιά και στο αγαπημένο μου εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και έπειτα στον Αρχάγγελο και σε διάφορα άλλα σημεία.

Έφτασα στην Νεάπολη αργά το μεσημέρι και αφού έκανα μια γρήγορη στάση για να πάρω καφέ σε ένα από τα παραλιακά μαγαζάκια της, συνέχισα προς τον προορισμό μου. Στο Νοτιότερο σημείο.

Αφού πέρασα υπέροχα χωριά και οικισμούς έφτασα στο Γεωπάρκο του Αγίου Νικολάου (στο απολιθωμένο δάσος).

Άφησα το αυτοκίνητό μου στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Θα μπορούσα να πάω λίγο παρακάτω αλλά είδα τον χωμάτινο δρόμο λίγο ''φαγωμένο'' και φοβήθηκα μην γίνει ζημιά στο αυτοκίνητο.

Όπως έχω ξαναγράψει σε άλλη ανάρτηση όπου είχα επισκεφτεί ξανα το σημείο ,για να φτάσει κάποιος εκεί θα πρέπει να διασχίσει κάποια χιλιόμετρα χωματόδρομου. Γενικά είναι καλός ο δρόμος.

Ξεκίνησα με τα πόδια από το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και πέρασα το ξύλινο κιόσκι με κατεύθυνση για το μονοπάτι που θα με οδηγούσε στα εκκλησάκια της Αγίας Ειρήνης και του Αγίου Γεωργίου.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι λόγω της περασμένης ώρας θα έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητό μου λίγα χιλιόμετρα παρακάτω μέχρι την αρχή του μονοπατιού, απλά φοβήθηκα να μην γίνει όπως έγραψα παραπάνω ζημιά στο αυτοκίνητο,απ την άλλη όπως διαπίστωσα μετά ίσως να μπορούσα να πάω, με μεγάλη προσοχή βέβαια.

Φορτωμένος με κάμερα, φωτογραφική ,τρίποδα και ένα μικρό σακίδιο με νερό και λίγα φρούτα και σε συνδυασμό ότι πήγαινα σε πολύ γρήγορο ρυθμό θα πρέπει να πω πως ήταν η ποιο κουραστική εξόρμηση που έχω κάνει. Βέβαια εχω βάλει και ορισμένα κιλά, είχα και καιρό να κάνω κάτι ανάλογο, οπότε όλα μαζί έπαιξαν ρόλο.

Το μονοπάτι έχει αρκετές δυσκολίες. Είχε αρκετά ανηφορικά σημεία, όπως και κάποια σημεία με χαλίκι που είχε παρασυρθεί απ τις βροχές και ήθελε προσοχή. Δεν συνάντησα κανέναν στο πήγαινε ,ήμουν ολομόναχος.. Η διαδρομή μου συνολικά από το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας ήταν γύρω στα 11 χιλιόμετρα περπάτημα να πάω και να επιστρέψω.(Σύμφωνα με τον gps tracker). Έφτασα 5:30 το απόγευμα στην Αγία Ειρήνη και αφού πήρα μια μεγάλη ανάσα και ξεφύσηξα για να φύγει η ένταση ''χάζεψα'' με την ομορφιά. Πλοία περνούσαν στα ανοιχτά και ένιωθα υπέροχα που μόλις είχα φτάσει στον προορισμό μου. 

Η έκπληξη βέβαια ακολούθησε αμέσως μετά μιας και κάτω από την σκιά ενός δέντρου κάθονταν 3 κοπέλες πίνοντας καφεδάκι και οι οποίες με καλωσόρισαν. 

Η έκπληξη μου μάλιστα έγινε μεγαλύτερη όταν η μια, η Ευαγγελία συγκεκριμένα που είπε ότι ήταν εκεί όλο τον χειμώνα. Υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης και πλάι υπάρχουν 2 κελιά όπου στο ένα έμενε η Ευαγγελία. Τι να περιγράψω από αυτήν την εμπειρία μου, τον θαυμασμό μου για αυτήν την κοπέλα??Την άγρια ομορφιά και μοναξιά του τοπίου? Φυσικά εκεί δεν υπάρχει ρεύμα ούτε σήμα κινητών τηλεφώνων ούτε τίποτα.. Μιλάμε για την άγρια ομορφιά στην άκρη του Καβομαλιά. Σε λίγο θα άρχιζε να βραδιάζει και ψιχάλιζε και εγω είχα να κάνω μια πολύ γρήγορη κουραστική διαδρομή, αυτήν της επιστροφής.. Άναψα κεράκια στο πανέμορφο εκκλησάκι (θα δείτε φωτογραφίες). Και έπειτα περπάτησα λίγο παραπέρα για να βρεθώ στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου όπου και είναι κυριολεκτικά επάνω στα βράχια, στο τέρμα, δεν έχει παραπέρα... 

Και τα 2 εκκλησάκια είναι καταπληκτικά, η δε τοποθεσία απίστευτη.

Επέστρεψα στην Αγία Ειρήνη όπου η Ευαγγελία έκλεινε το εκκλησάκι για να μαζευτεί σιγά σιγά στο κελί της. Ξέχασα να αναφέρω ότι οι άλλες 2 κοπέλες όταν έφτασα εγω μετά από 5 λεπτά έφυγαν μιας και ήταν αρκετή ώρα εκεί (ήταν από την Νεάπολη) και γνώριζαν την Ευαγγελία. Προσφέρθηκαν μάλιστα να με περιμένουν μετά το μονοπάτι ώστε να με πάρουν με το αυτοκίνητό τους μέχρι εκεί που είχα αφήσει το δικό μου,(θα γλύτωνα κοντά 3 χιλιόμετρα) όμως μόλις είχα φτάσει στα εκκλησάκια, οπότε τις ευχαρίστησα και είπα πως αν δεν τις προφτάσω να φύγουν.. Μετά συζήτησα για λίγο με την Ευαγγελία η οποία ξεχείλιζε από καλοσύνη και προσφέρθηκε να μου φτιάξει καφέ. Η Ευαγγελία μου είπε πως έμενε εκεί τους τελευταίους 5 μήνες, πραγματικά το σκεφτόμουν στον γυρισμό και αναρωτιόμουν πως μπορεί.. Κι όμως όταν κάποιος έχει πίστη, θέληση και αναζητά την γαλήνη της ψυχής του μπορεί. Ρεύμα είπαμε δεν υπάρχει, το μαγείρεμα γίνετε έξω σε τσουκάλι με ξύλα η στην ξυλόσομπα. Ψυγείο φυσικά δεν υπάρχει οπότε επιλέγει τρόφιμα που αντέχουν εκτός ψυγείου. Τις προμήθειες του μήνα η κάθε 15 μέρες τις πηγαίνει κάποιος με βάρκα από κάτω και κατεβαίνει και τις κουβαλά σιγά σιγά.

Όποιος έχει πάει εκεί γνωρίζει η έχει ακούσει τι συνθήκες επικρατούν κατά την διάρκεια του χειμώνα. Είχα δει κάποτε ένα βιντεάκι από έναν άντρα του πολεμικού ναυτικού που ήταν παραδίπλα στον φάρο του Καβομαλιά (στον οποίο έχω πάει, πηγαίνεις από άλλο μονοπάτι) και έλεγε πως το βράδυ πίστευε πως ο αέρας θα σηκώσει τον φάρο και θα τον πάρει μέσα στην θάλασσα..

Μια κρύα νύχτα σαν κι αυτή με θυελλώδεις ανέμους και τους ουρανούς έτοιμους να ανοίξουν, το μυαλό μου πήγε εκεί. 

Να αναφέρω για το τέλος ότι αν θελήσετε να περπατήσετε το μονοπάτι κάποια στιγμή καλό θα είναι να πάτε με παρέα. Κατά την επιστροφή σε κάποιο κατηφορικό σημείο με χαλίκι και πέτρες μου γύρισε το πόδι γιατί πήγαινα πολύ γρήγορα  και από εκει και πέρα δυσκόλεψε η επιστροφή μου. Και μην ξεχνάτε ότι δεν υπήρχε και σήμα κινητής τηλεφωνίας. Οπότε το ιδανικό είναι με παρέα. Τώρα αν είστε σαν εμένα που μου αρέσει να πηγαίνω μόνος, θέλει μεγάλη προσοχή και με δική σας ευθύνη..