Το πέρασμα του ξωτικού

Το σούρουπο πλησίαζε γοργά.Κοίταξε για λίγο πίσω της ... Κανείς δεν φαινόταν. 
Άνοιξε λίγο το βήμα της και έπειτα η ανάσα της έγινε γρηγορότερη.
Περπατούσε και το κύμα πίσω σκέπαζε τα χνάρια της. Το νερό έφτασε και έβρεξε τις άκρες του αέρινου φουστανιού της.
Άρχισε να τρέχει, οι σταγόνες απ τα δακρυσμένα της μάτια είχαν κάνει μονοπάτι και κυλούσαν πλάι στους κροτάφους της , και έπεφταν κάπου πίσω στην αμμουδιά..
Ένα γλαροπούλι ξωπίσω της θαύμασε από ψηλά τούτο το ξωτικό που έτρεχε προς την λησμονιά.
Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που την είχε επισκεφτεί η αισιοδοξία..Σχεδόν την είχε ξεχάσει.
Νύχτωσε ...
Από μακριά είδε επιτέλους τον προορισμό της. 
Σήκωσε το πόδι της και κάνοντας  το πρώτο βήμα ανέβηκε στην ξύλινη προβλήτα.
Από πάνω της εκείνο το θαλασσοπούλι που την είχε πάρει στο κατόπι νωρίτερα.
Τώρα το βήμα της είχε γίνει τόσο αργό.. μα τόσο αργό.
Την γαλήνια εκείνη ησυχία έσπαζε μονάχα ο ήχος που έκαναν τα δάκρυά της καθώς έσκαγαν κάτω.
Είχε φτάσει στο τέρμα..
Στο πέρασμα.
Ξαφνικά ο ουρανός έγινε ποιο σκοτεινός,η θάλασσα αγρίεψε,ο αέρας άρχισε να στροβιλίζεται ολόγυρά της, την πλησίασε και την βούτηξε στα σωθικά του..Την πήρε και την σήκωσε ψηλά.κι ακόμα ποιο ψηλά..
Κι ύστερα έγινε ένα με εκείνο το θαλασσοπούλι, κι άρχισαν έναν χορό που ποτέ μου δεν ξανάδα.
Λίγο παρακάτω το κύμα έσβησε και τα τελευταία χνάρια της. Τίποτα πια δεν θύμιζε την παρουσία της σε εκείνη την αμμουδιά.
Μα τι σημασία είχε αυτό;
Είχε βρει το πέρασμα,και μόλις είχε αρχίσει την περιπλάνησή της σε άλλους κόσμους με παρέα της εκείνο το πανέμορφο θαλασσοπούλι με μάτια σαν χάντρες.. 
Μαζί ξεκίνησαν ετούτο το ταξίδι ... Μέχρι το επόμενο πέρασμα...

Φωτογραφία, κείμενο: Νίκος Ταμβακολόγος
Περιοχή: Κοκκινιά Λακωνίας

Έλος Λακωνίας..Πυροσβεστική σε συνεργασία με την Δεή κατέβασαν γάτο που ήταν στην κορυφή κολόνας της Δεή.(φωτό)

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Την περιπέτεια της μέχρι τώρα ζωής του έζησε ένας Ασπρόμαυρος γατούλης που ακούει στο όνομα Συλβέστερ,μιας και τις πρωινές ώρες κυνηγημένος από έναν σκυλάκο ανέβηκε για να γλυτώσει πάνω σε μια μεγάλη κολόνα της ΔΕΗ και μάλιστα στην κορυφή ανάμεσα στα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Για χάρη του λοιπόν κινητοποιήθηκε Δεη και πυροσβεστική εδώ στην Νότια Λακωνία.

Στην αρχή κατέφθασε άνθρωπος της Δεή από την Σκάλα Λακωνίας,αλλά και μικρό όχημα από τον πυροσβεστικό εθελοντικό σταθμό που βρίσκεται στην Μυρτιά Λακωνίας.

Το ύψος όμως ήταν αρκετά μεγάλο και χρειαζόταν μεγάλη σκάλα αρκετών μέτρων.

Οπότε και ήρθε πυροσβεστικό όχημα από το Γύθειο Λακωνίας, όπου με την μεγάλη σκάλα και μετά από 2,30 ώρες η περιπέτεια για τον Συλβέστερ τελείωσε όμορφα.

2,30 ώρες ακροβασία πάνω στα καλώδια με αρκετά γλιστρήματα στην αρχή αλλά και παρά τρίχα κίνδυνο ηλεκτροπληξίας..

Κατά καιρούς βλέπω βιντεάκια στα facebook κ.τ.λ από παρόμοιες ενέργειες σε άλλα κράτη π.χ Τουρκία αλλά και σε πολλές άλλες. Και αρκετοί από κάτω να σχολιάζουν .. Αν είχε γίνει αυτό στην Ελλάδα τίποτα δεν θα γινόταν θα το άφηναν εκεί και άλλου τέτοιου είδους σχόλια.

Κι όμως φίλοι μου, με περιστατικά σαν το σημερινό και με ανθρώπους σαν κι αυτούς απ την Δεή Σκάλας Λακωνίας, του εθελοντικού πυροσβεστικού σταθμού Μυρτιάς Λακωνίας, και φυσικά τους άντρες από την πυροσβεστική Γυθείου Λακωνίας αλλά και όλους τους συναδέλφους τους ανά την Ελλάδα, έρχεται η απάντηση σε όλους εσάς που κατά καιρούς κάνετε τέτοια σχόλια.

Θέλω να τους ευχαριστήσω και πάλι μέσα από το προσωπικό μου ιστολόγιο, γιατί πραγματικά ένιωσα ελπίδα ζώντας όλο αυτό το γεγονός των σχεδόν 3 ωρών. 

Μάλιστα το συναίσθημα της ελπίδας έγινε εντονότερο όταν ένας διερχόμενος περίεργος είπε καλά για μια γάτα ήρθε η πυροσβεστική? Την ώρα μάλιστα που ο πυροσβέστης ήταν τέρμα πάνω στη Σκάλα και ετοιμαζόταν να πιάσει τον φοβισμένο γατούλη.

Αγαπητέ μου περίεργε κάτοικε Έλους δυστυχώς αλλά θα μείνεις με αυτήν την απορία για το υπόλοιπο της ζωής σου.Είναι σίγουρο πως ποτέ δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις γιατί κινητοποιήθηκαν τόσοι άνθρωποι για να σώσουν απλά μια γάτα.

Το σκιάχτρο του ονείρου

Βράδιασε, το σκιάχτρο κουράστηκε και κατέβασε τα χέρια. 
Άλλη μια νύχτα γεμάτη από ψεύτικες αλήθειες ξεκίνησε σε εκείνο το παγωμένο σκηνικό.
Ξύλινες φιγούρες άρχισαν να ορθώνονται παντού τριγύρω, αρχίζοντας την βραδινή περιπλάνηση τους. 
Το σκιάχτρο έπαψε να αναπνέει για να μην προδοθεί απ το ίδιο του το χνώτο.
Έμεινε ακίνητο,χωρίς ζωή για να μην χαλάσει την μαγεία αυτής της κρύας νύχτας σε εκείνη την ακτή.
Ένα σκιάχτρο διαφορετικό από όλα τ άλλα,γεμάτο από όμορφα  ανύπαρκτα συναισθήματα, ένα σκιάχτρο που δεν έμαθε ποτέ του να φοβίζει,ούτε και απόψε θα το έκανε. Ένα σκιάχτρο που γεννήθηκε μέσα στο όνειρο μιας Νηρηίδας ένα όνειρο λίγων δευτερολέπτων, όσο και ''έζησε''.