Πέμπτη 10 του Μαΐου του 2018
Ώρα 8:30 το πρωί σε μια υπέροχη Κυανή Ακτή εδώ στο Έλος Λακωνίας.
Είναι λίγες οι φορές που κάποιος θα μπορέσει να ''πετύχει'' αυτές τις συνθήκες στο όλο τοπίο,ιδίως εδώ στην Κυανή Ακτή στον Λακωνικό κόλπο που το χουμε το κυματάκι μας.
Ένας ουρανός συννεφιασμένος που άρχισε να αιμορραγεί.. Ψιχάλες στο κενό,σε ελεύθερη πτώση..
Η θάλασσα σχεδόν ακίνητη κάνει το τοπίο να μοιάζει νεκρικό.
Ο ορίζοντας πεντακάθαρος, στο βάθος σχηματίζονται τα Κύθηρα και δεξιά και αριστερά τα ''δυο πόδια'' της Μάνης και της Νεάπολης.
Δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό από το να βρεθώ στο κρυστάλλινο παγωμένο νερό..
Καθώς έμπαινα λίγο δεξιά μου πρόσεξα κάτι που μου απέσπασε την προσοχή, βγήκα ξανά και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.
Έφτασα αμέσως, και έμεινα έκπληκτος..
Αυτή η μέρα απέκτησε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον ..
Είμαι ένας άνθρωπος που ζω και επηρεάζομαι από τις εικόνες τριγύρω μου. Πάντα θα μείνω να θαυμάσω μια εικόνα που θα μου φέρει μια ευχαρίστηση,και θα μου φέρει μαζί κι άλλες εικόνες..
Και ποιο πολλές..
Πολλές φορές μένοντας απλά κοιτάζω χωρίς καμιά σκέψη,τίποτα,μόνο ένα ευχάριστο γαλήνιο συναίσθημα από κείνα που τα νιώθεις..
Άλλες πάλι κοιτάζοντας αφήνω την φαντασία μου να καλπάσει σαν των μικρών παιδιών..
Ιστορίες και σενάρια που τις περισσότερες φορές δεν συνοδεύονται από καμιά λογική..
Εκείνο το παιδί φαντάζεται ιστορίες που κρύβουν γοργόνες που ξεβράστηκαν και έγιναν ξύλα,νεράιδες που αιωρούνται πάνω σε λίμνες,αρχέγονα πλάσματα της θάλασσας,πύλες για μια άλλη διάσταση, ιστορίες για πλοία φαντάσματα κάπου στο βάθος, αόρατα που καραδοκούν..
Λίγα μέτρα έμειναν για το σημείο που είναι αφημένο το αυτοκίνητο, και σε αυτήν την μικρή πορεία το παιδί εκείνο σιγά σιγά χάνεται,μένοντας πίσω χαμένο στην ίδια του την φαντασία..
Λίγη ώρα αργότερα ο χτύπος της πόρτας του αυτοκινήτου και το κλειδί που γυρίζει σε έχει φέρει στην πραγματικότητα. Σκέφτεσαι αυτόματα ότι πρέπει να τρέξεις να προλάβεις να κάνεις εκείνο, να φτιάξεις το άλλο, και το παράλλο και μεθαύριο αυτό και πάει λέγοντας.. Η καθημερινότητα μας.
Το βράδυ όταν ξαπλώνεις και πριν κοιμηθείς κάποιες φορές ''πιάνεις'' τον εαυτό σου να σκέφτεται εκείνο το παιδί και ταυτόχρονα εκείνο το γνωστό ανέκδοτο (πες μου Γιατρέ,για να ξέρω και εγώ πότε θα μου συμβεί αυτό ) και ξεσπάς σε χαμόγελα αυτοσαρκάζοντας σε..) Παρόλο που και εσύ σαρκάζεις τις ίδιες σου τις σκέψεις όμως, ζεις για την στιγμή εκείνη που σε κάποια από τις επόμενες ''αποδράσεις'' σου θα ξαναβρείς εκείνο το παιδί που κρύβεται μέσα σου και η φαντασία του σε συναρπάζει και σε οδηγεί στο να ''ξεφεύγεις'' και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος..
Με αυτά και με αυτά δεν σας είπα τι ήταν αυτό που μου τράβηξε την προσοχή στο κυμοθάλασσο. ήταν ένα παλιό παντζούρι παραθύρου..Όχι ένα οποιοδήποτε όμως..
Εκείνο το παιδί μου είπε ότι τοποθετώντας το οπουδήποτε θέλεις,μπορείς ανοίγοντάς το να ταξιδέψεις μέσα στον χρόνο..
Ντρέπομαι που το λέω αλλά το δοκίμασα, φυσικά δεν έγινε τίποτα. Εκείνο το παιδί επέμενε ότι γίνεται και πως μπόρεσε και ταξίδεψε σε μια μαγική παραλία όπου τα ξύλα παίρνουν μορφή και τα βράδια ζωντανεύουν και περιπλανιούνται κάτω απ τα αστέρια στην πανέμορφη αμμουδιά..
Δείτε και εδώ: http://tamvakologos.blogspot.gr/2018/02/blog-post.html
Ώρα 8:30 το πρωί σε μια υπέροχη Κυανή Ακτή εδώ στο Έλος Λακωνίας.
Είναι λίγες οι φορές που κάποιος θα μπορέσει να ''πετύχει'' αυτές τις συνθήκες στο όλο τοπίο,ιδίως εδώ στην Κυανή Ακτή στον Λακωνικό κόλπο που το χουμε το κυματάκι μας.
Ένας ουρανός συννεφιασμένος που άρχισε να αιμορραγεί.. Ψιχάλες στο κενό,σε ελεύθερη πτώση..
Η θάλασσα σχεδόν ακίνητη κάνει το τοπίο να μοιάζει νεκρικό.
Ο ορίζοντας πεντακάθαρος, στο βάθος σχηματίζονται τα Κύθηρα και δεξιά και αριστερά τα ''δυο πόδια'' της Μάνης και της Νεάπολης.
Δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό από το να βρεθώ στο κρυστάλλινο παγωμένο νερό..
Καθώς έμπαινα λίγο δεξιά μου πρόσεξα κάτι που μου απέσπασε την προσοχή, βγήκα ξανά και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.
Έφτασα αμέσως, και έμεινα έκπληκτος..
Αυτή η μέρα απέκτησε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον ..
Είμαι ένας άνθρωπος που ζω και επηρεάζομαι από τις εικόνες τριγύρω μου. Πάντα θα μείνω να θαυμάσω μια εικόνα που θα μου φέρει μια ευχαρίστηση,και θα μου φέρει μαζί κι άλλες εικόνες..
Και ποιο πολλές..
Πολλές φορές μένοντας απλά κοιτάζω χωρίς καμιά σκέψη,τίποτα,μόνο ένα ευχάριστο γαλήνιο συναίσθημα από κείνα που τα νιώθεις..
Άλλες πάλι κοιτάζοντας αφήνω την φαντασία μου να καλπάσει σαν των μικρών παιδιών..
Ιστορίες και σενάρια που τις περισσότερες φορές δεν συνοδεύονται από καμιά λογική..
Εκείνο το παιδί φαντάζεται ιστορίες που κρύβουν γοργόνες που ξεβράστηκαν και έγιναν ξύλα,νεράιδες που αιωρούνται πάνω σε λίμνες,αρχέγονα πλάσματα της θάλασσας,πύλες για μια άλλη διάσταση, ιστορίες για πλοία φαντάσματα κάπου στο βάθος, αόρατα που καραδοκούν..
Λίγα μέτρα έμειναν για το σημείο που είναι αφημένο το αυτοκίνητο, και σε αυτήν την μικρή πορεία το παιδί εκείνο σιγά σιγά χάνεται,μένοντας πίσω χαμένο στην ίδια του την φαντασία..
Λίγη ώρα αργότερα ο χτύπος της πόρτας του αυτοκινήτου και το κλειδί που γυρίζει σε έχει φέρει στην πραγματικότητα. Σκέφτεσαι αυτόματα ότι πρέπει να τρέξεις να προλάβεις να κάνεις εκείνο, να φτιάξεις το άλλο, και το παράλλο και μεθαύριο αυτό και πάει λέγοντας.. Η καθημερινότητα μας.
Το βράδυ όταν ξαπλώνεις και πριν κοιμηθείς κάποιες φορές ''πιάνεις'' τον εαυτό σου να σκέφτεται εκείνο το παιδί και ταυτόχρονα εκείνο το γνωστό ανέκδοτο (πες μου Γιατρέ,για να ξέρω και εγώ πότε θα μου συμβεί αυτό ) και ξεσπάς σε χαμόγελα αυτοσαρκάζοντας σε..) Παρόλο που και εσύ σαρκάζεις τις ίδιες σου τις σκέψεις όμως, ζεις για την στιγμή εκείνη που σε κάποια από τις επόμενες ''αποδράσεις'' σου θα ξαναβρείς εκείνο το παιδί που κρύβεται μέσα σου και η φαντασία του σε συναρπάζει και σε οδηγεί στο να ''ξεφεύγεις'' και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος..
Με αυτά και με αυτά δεν σας είπα τι ήταν αυτό που μου τράβηξε την προσοχή στο κυμοθάλασσο. ήταν ένα παλιό παντζούρι παραθύρου..Όχι ένα οποιοδήποτε όμως..
Εκείνο το παιδί μου είπε ότι τοποθετώντας το οπουδήποτε θέλεις,μπορείς ανοίγοντάς το να ταξιδέψεις μέσα στον χρόνο..
Ντρέπομαι που το λέω αλλά το δοκίμασα, φυσικά δεν έγινε τίποτα. Εκείνο το παιδί επέμενε ότι γίνεται και πως μπόρεσε και ταξίδεψε σε μια μαγική παραλία όπου τα ξύλα παίρνουν μορφή και τα βράδια ζωντανεύουν και περιπλανιούνται κάτω απ τα αστέρια στην πανέμορφη αμμουδιά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου