Βαθιά στην ψυχή... κυλάει σιωπηλά. (Τελευταία ανάρτηση 2015)

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015
21:24 mm

Καλησπέραααααα πέρα ως πέρα για άλλη μια βραδιά από εδώ..
Από το Έλος Λακωνίας.
Σε λίγη ώρα αφήνουμε πίσω μας άλλη μια χρονιά(Το 2015) και αφού ευχηθούμε σε όλον τον κόσμο υγεία και ευτυχία να σας πώ ότι επέλεξα αυτή να είναι η αποχαιρετιστήρια ανάρτηση της χρονιάς που φεύγει.. Τον λόγο θα τον διαβάσετε παρακάτω..
Εμείς πάλι μαζί το 2016..

Ήταν αρκετά μικρή όταν αναγκαστικά ακολούθησε τους δικούς της μακριά από το 
αγαπημένο της χωριό το Έλος για να ζήσουν σε μιαν άλλη πόλη..
Πραγματικά δεν μπορώ να μεταφέρω αυτό που ένιωσα διαβάζοντας κάποια από τα
μηνύματά της..
Απλά έμεινα για αρκετή ώρα να τα διαβάζω ξανά και ξανά.. Ένιωσα ένα απίστευτα 
ωραίο συναίσθημα να με πλημμυρίζει και μέσα σε λίγες λέξεις μπόρεσε και μου έδειξε
όλη της την ζωή να περνά με εικόνες μπροστά στα μάτια μου..
Με έκανε και κατάλαβα τι σημαίνει για πολλούς που ζουν μακρυά απ αυτό το χωριό, οι 
φωτογραφίες ,τα βίντεο η κάποιες περιγραφές..
Όλα αυτά τους θυμίζουν δικές τους εικόνες που έχουν αποθηκεύσει σε μια γωνιά του 
μυαλού τους για πάντα..Εώς το τέλος.
Ναι για εσένα τα λέω..για εσένα που δεν είσαι της τεχνολογίας αλλά σίγουρα θα δεις και αυτήν την ανάρτηση..
Σε ευχαριστώ πολύ για την απλότητά σου,για την καλοσύνη σου και την ευγένειά σου..
Είσαι μια χαρισματική ψυχή.
Σε ευχαριστώ..

13 χρόνων έφυγα απ το χωριό.

Κάθε βράδυ και γιορτή

με τα τραγούδια στο σινεμά

απ το μεγάφωνο..

Γέμιζαν τον αέρα και τις καρδιές μας.

όλα καταγράφηκαν στον σκληρό δίσκο

του κβαντικού νου.

Χύνοντας πολλά δάκρυα,

άφησα DNA στις όχθες του Ευρώτα

με τις καλαμιές και και στο ερημικό ακρογιάλι

(τότε ψυχή δεν υπήρχε εκεί)

15/8/61. Γιόρταζε το Έλος.

Μέρα που δεν ξεχνιέται ως το

θάνατο! Στις 16 φύγαμε Αθήνα

για πάντα.Έχασα όλα όσα λάτρεψα.

Σκορπίστηκαν στον άνεμο.

Είναι νωπές οι θύμησες,ακόμη με

πονάνε: Ο παιδικός μου έρωτας,

οι φίλες μου,η μαγεία της πανσελήνου

στα νερά του Ευρώτα...

Όλα κυλάνε μια ζωή στην ψυχή μου.