2019/01/02

Για την άγνωστη αγαπημένη


2 του Γενάρη μιας νέας χρονιάς, σε συλλογίστηκα πάλι απόψε.
Είναι λίγες οι μέρες που πέρασαν από εκείνο το σούρουπο του Δεκέμβρη.
Τότε ... Που σε είδα να τρέχεις σαν αερικό, σαν ξωτικό στην έρημη αμμουδιά.
Είναι πολλές οι στιγμές που νιώθω ότι ίσως ήσουν ένα αποκύημα της φαντασίας μου..
Αλλά νιώθω στο πρόσωπό μου τον παγωμένο αέρα εκείνης της νύχτας..
Έχουν ποτιστεί οι ίριδες των ματιών μου από την κίνηση του αέρινου ρούχου σου καθώς έτρεχες προς την λησμονιά..
Έχω αποτυπωμένη την φιγούρα σου στην άκρη της ξύλινης προβλήτας.. Στο τέρμα. Στο πέρασμα.
Σε είδα να αιωρείσαι ψηλά παρέα με εκείνο το θαλασσοπούλι που είχε μάτια σαν χάντρες..
Τελευταία ... είδα τα χνάρια σου στην άμμο καθώς τα έσβηνε το κύμα..
Δεν υπήρχε τίποτα πια από εσένα εκεί.   Μονάχα θυμάμαι....
Θυμάμαι ότι έσκυψα και χάιδεψα με τα δάχτυλά μου τα δάκρυά σου που ακόμη δεν είχαν στεγνώσει από κάτω..
Από εκείνη την μέρα έρχομαι εκεί και σε ψάχνω,περπατώ, αναζητώντας τα σβησμένα χνάρια σου..
Μάταια..
2 του Γενάρη μιας νέας χρονιάς και σε αισθάνομαι δίπλα μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν..
2 του Γενάρη μιας νέας χρονιάς και ακόμη σε θυμάμαι..
Ακόμη.
Φωτογραφία - κείμενο: Νίκος Ταμβακολόγος
Περιοχή: Κυανή Ακτή Έλους Λακωνίας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

AddThis

| More
Subscribe

...

Related Posts with Thumbnails

.....