ΣΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ

Ευγένιε! Του Χάρου ήταν απόφαση

τον δρόμο να φράξει της ζωής σου,

φτωχαίνει ο κόσμος δίπλα μας,

θα του λείπει η ευγένεια της ψυχής σου.

Η φτώχεια, ο πόνος, η αδικία

που άσημο κρατούν το κάθε ανθρωπάκι

και η ελπίδα, η χαρά του,

της ψυχής του το μεράκι

φωνή πήραν να φανούν και να μένει

η αξιοπρέπεια που τους αρμόζει,

μέσα από την δική σου έμπνευση

που έβγαζες στον Καραγκιόζη.

Ο Καραγκιόζης έμεινε τώρα μοναχός,

αισθάνεται ορφανός,

ο χαμός σου του’φερε μεγάλο πόνο,

μέχρι να ξεπεραστεί θα’ναι βουβός.

Του’δωσες όμως να φτιάξει μέσα του μεγάλη ψυχή

την στενοχώρια να παρηγορεί,

θα συνεχίσει να υπάρχει, να σε μνημονεύει,

ο Καραγκιόζης να μη χαθεί.

(Στράτος Γεωργούλης)